Hoera, meer motorrijders: goed voor uw gezondheid

Er zijn twee soorten motorrijders: schrijlingsrecreanten die wat ons betreft zonder helm maar met gezwinde spoed tegen een stilstaande vrachtwagen mogen rijden en een groep motorfietsfetisjisten die dat vooral niet moet doen. Over die eerste groep hebben we al eens een banvloek uitgesproken, dus laten we het nu hebben over de mensen onder de motorfietshouders. Voor ze er niet meer zijn.

We hebben motorrijders onder onze beste vrienden, heus. Niet dat we ze begrijpen, want iedereen kent een variatie op het volgende verhaal, zoals bezongen door Homeros, ambulancebroeders en artsen. Het is een stralende voorjaarsdag. Een man komt naar het ziekenhuis voor een orgaantransplantatie, maar vlak voordat hij de operatiekamer zou ingaan vertelt de behandelend arts dat een spoedgeval er met zijn toekomstige ingewanden vandoor is gegaan. Teleurgesteld vraagt de man of nu maar huiswaarts zal keren om daar naast de telefoon te wachten op een nieuwe oproep. De arts kijkt uit het raam, constateert dat het weldra zal regenen en adviseert de man slechts even te wachten omdat er momenteel voldoende orgaandonoren op hun motor zitten.

Motorrijders vertellen ons dikwijls dat hun hobby niet zo gevaarlijk is als wij denken, omdat ze heel defensief rijden. Dat geloven we onmiddellijk en veiligheidswaanzin moeten we ook niet verabsoluteren, maar ons mensbeeld is zodanig dat juist roekeloze petjes ons het gevaar lijken. Daar kan geen defensief rijden tegenop.

Dus leuk dat de verkopen motorfietsen weer een stijgende lijn hebben gevonden, leuk dat de voorraad te doneren organen wordt veiliggesteld, maar drink gauw een biertje met uw tweewieltwerkers. De lente hangt in de lucht en straks is het te laat. Dan is die lul met vingers van accounting er met de lever van uw goede vriend vandoor gegaan.