In Frankrijk verdwijnen flitsers plotseling langs de kant van de weg (en de reden is niet wat je denkt)

Tractors als protestmiddel

In het Franse departement Eure en daarbuiten gebruiken boeren hun tractoren niet meer alleen voor het land, maar ook als protestwapen. Ze tillen automatische flitsers van hun plek en verplaatsen ze soms tientallen kilometers verderop, naar bossen, akkers of moerassen waar ze nauwelijks meer te vinden zijn. Anderen pakken het subtieler aan en bedekken de apparaten met zeilen, waarop leuzen staan tegen de Franse landbouwpolitiek.

De actie is volgens de initiatiefnemers geen vorm van vandalisme, maar een weldoordachte manier om hun frustratie zichtbaar te maken. Een flitser ontvoeren vraagt immers planning, mankracht en een voertuig dat duizenden kilo’s kan trekken. De symboliek is duidelijk: wat als symbool begon voor verkeersveiligheid, is in hun ogen uitgegroeid tot een teken van overheidscontrole.

Symbool van een dieper probleem

De acties komen niet uit de lucht vallen. Franse boeren staan onder druk: stijgende kosten, steeds strengere milieuregels en complexe Europese verplichtingen maken hun werk zwaarder dan ooit. De flitsers zijn in dat klimaat een makkelijk doelwit geworden, zichtbaar, kwetsbaar en perfect om hun punt te maken.

Het saboteren of verplaatsen van een flitser is daardoor niet zomaar een grap, maar een manier om gehoord te worden. Waar eerdere protesten zich richtten op snelwegen en markten, verschuift de woede nu naar symbolen van toezicht en bureaucratie.

Juridische grijze zone

Toch is de actie niet zonder risico. In Frankrijk geldt het beschadigen of verplaatsen van publieke apparatuur als een strafbaar feit, met mogelijk forse boetes of gevangenisstraffen tot gevolg. In de praktijk is opsporing echter lastig: de flitsers staan vaak afgelegen, getuigen ontbreken en de daders verdwijnen eenvoudig in de nacht. Wanneer een flitser kilometers verderop in een veld of bos wordt teruggevonden, is het meestal te laat voor bewijs.

Kopieerbaar protest

Nederland kent zijn eigen boerenprotesten, van trekkers op het Malieveld tot blokkades bij distributiecentra. De Franse acties laten zien hoe frustratie zich kan ontwikkelen van protest naar directe, zichtbare sabotage. Voor veel boeren draait het niet alleen om stikstof of brandstof, maar om het gevoel dat beleid steeds verder van hen afstaat.

Wie in Nederland de spanningen rond landbouw, handhaving en beleid volgt, herkent die toon. De Franse flitsers vormen zo een spiegel: een teken dat er meer speelt dan een snelheidscontrole, een signaal dat de kloof tussen bestuur en platteland steeds groter wordt.