Duitsers: Limietloze Autobahn is onze National Rifle Association

Er zijn tegenwoordig twee soorten Duitsers: zij die rijden en zij die daarover klagen. De klagers lijken de afgelopen jaren steeds meer de overhand te krijgen (waar immers niet?), steeds meer steden bannen de diesel en er wordt zelfs gedacht aan een complete verbrandingsmotorban. Het zou toch wat zijn als Duitslands twee grootste vindingen (Otto- en Dieselmotoren) niet meer zijn toegestaan in de eigen steden?

Nu lijken de Grüne echter hun hand te hebben overspeeld en krijgen ze echte tegenstand van de minister van verkeer. Minister Thomas Scheuer vindt het verkeerd om een snelheidslimiet van 120 kilometer per uur in te voeren. Hij ziet het zelfs helemaal niet zitten om (nog) meer beperkingen op de Autobahn in te voeren.

Waar de Amerikanen dwepen met hun vuurwapens als ultiem teken van vrijheid, daar hebben de Duitsers hun Autobahn. De asfaltlinten waarop ze met hun superieure auto's onbeperkt hard van A naar B of van A naar A kunnen rijden moeten immer zo blijven. 

Als een partij roept dat de vrijheid van gasgeven ingeperkt moet worden dan springt de andere partij op om te roepen dat hun tegenstanders kindertjes eten als ontbijt. Gelukkig blijken de groenen nog niet aan het winnen en blijven er genoeg doorrijkilometers liggen in Duitsland.

Er is echter nog een partij in het debat: de gematigden. Eigenlijk is dat de vreemdste eend in de bijt. Ze zijn niet tegen een inperking van de vrijheid van dinosaurushakselen, maar vinden ook dat die niet overdreven moet worden. Het gevolg is een idee om een bizarre snelheidslimiet in te voeren. Een commentator van Der Spiegel betoogt dat Duitslandwijd een beperking op tweehonderd in het uur moet worden ingesteld.

Dat klinkt als een belachelijk compromis. Wie ziet de borden met daarop een '200' op een wit vlak met rode rand als langs de weg staan? Met tweehonderd kilometer per uur voorkomt Duitsland volgens de schrijver "Geschwindigkeitstourismus", oftewel snelheidstoeristen. Als er alsnog een limiet(je) is, wordt het een stuk minder leuk om iedereen met 280 tot 300 kilometer per uur van de weg te drukken.

Tegelijkertijd hoeft ook niet elke laagvlieger zijn loden rechtervoet af te zagen, want je kunt nog steeds vrij hard rijden. Het is volgens schrijver Emil Nefzger derhalve een oplossing voor alle problemen. Een compromis waarbij het milieu een beetje gebaat is, maar de veiligheid ook wat groter wordt, tegelijkertijd is 200 km/u nog steeds behoorlijk snel. 

Gelukkig hoeven we ook niet te vrezen dat Nefzger zijn zin krijgt: de minister wil het niet.