Er waren wat opstartproblemen waar we niet al te blij mee waren, maar het moment is nu eindelijk daar. De eerste Alfa Romeo Giulia is van de band gerold. Het gaat om een grijs exemplaar. En dat is een eigenschap die naar onze hoogste verwachtingen exclusief verwijst naar de kleur.
De laatste echt mooie Alfa was de 159, waarvan de productie in 2004 begon. Dat is veel te lang en twaalf jaar geleden. Zelfs de Giulietta, beslist geen lelijke auto, is in feite niet veel meer dan een opgewaardeerde Fiat Bravo met natuurlijke schouders, half canvas binnenwerk en een hint van een rollende rever. Pas de Giulia heeft weer een pak om je vingers bij af te likken aan te snijden.
We hebben wel twee kleine reserves. Laat de Giulia in godsnaam werken. We willen geen auto zien die in elkaar is gezet door kleuters die nauwelijks de basis van het solderen is bijgebracht. Daarom kunnen we het niet laten te hopen dat de productieplaats in San Germano, Italië, alleen al door zijn zalvende naam enige invloed heeft op de bouwkwaliteit van de Giulia.
Het tweede pijnpuntje is dat we hopen op een snelle facelift. Dat klinkt raar voor een auto met zo'n mooie neus, maar die kunststof mouth-breathing equipment moet eruit. Maak er aluminium tanden van. En snel een beetje. Voor de rest zijn wij slechts in blijde afwachting van de wederkomst van de Heere.