Wij struikelenden hier over een anekdote die we even voor u zullen samenvatten: de voormalige hoofdingenieur van Chevrolet (GM) stelt doodleuk dat de accu's van de Model 3 Tesla ongeveer 260 dollar per kWh kosten. GM kan het volgens hem veel goedkoper en wel voor $215 kWh. Daarop antwoordt een voorlieger van Tesla - die hierover nauwelijks kan liegen - dat Tesla zijn accu's nu al voor minder dan $190 dollar per 1,362 pk kan produceren. Dit verhaal is typisch voor de houding van bijna de gehele auto-industrie.
Ja, ja, het lijkt saai, maar dit gedram is niet alleen voor accountants interessant. Het legt veel bloot. In het bijzonder het Syndroom van Marchionne: grootheidswaanzin bij het automotieve establishment over de geringe dreiging van en achting voor Tesla, genoemd naar de baas van Fiat/Chrysler die zei de Model 3 binnen een jaar te kunnen kopiëren als het ding enigszins deugde. Spoiler: dat lukt 'm nooit.
Tesla's zijn verre van foutloos of toekomstbestendig. Maar dat is niet het punt. Het gaat erom dat iedereen kan zien dat deze disruptie de toekomst is, of het nu in de vorm van Tesla is of niet. High-end elektrisch blijft. Het wordt dus tijd om de concurrentie serieus te nemen.
De autogeschiedenis leert dat grandioze overmoed erg duur is. De reden dat talloze automerken niet meer bestaan, is dat hun directeuren in de jaren zestig dachten dat de Japanners nooit goede auto's zouden kunnen bouwen. Voor de komst van de Japanners was het doodnormaal dat auto's om de haverklap kapot gingen. Dat werd voor lief genomen. De geschiedenis na de Japanse invasie van onooglijk maar hyperbetrouwbaar spul is verder bekend.
Autobonzen lijken nu dezelfde fout te maken: ze houden geen rekening met het scenario dat de Model 3, Tesla of andere elektriekauto's een doorslaand succes worden en uiteindelijk met grove winsten aan de massa gesleten kunnen worden. De vraag is niet of dat gebeurt, de vraag is wanneer. En dat is echt de allerlaatste constatering die achterover leunen rechtvaardigt.