Ja, wij begrijpen ook niet precies waarom dat relevant is. Behalve op één punt: De Bentley Bentayga is qua topsnelheid de snelste SUV ooit gemaakt maar verliest de sprint (dat is waar de quarter mile om gaat). De Bentley weegt twee keer zoveel als een Ferrari 458, maar is slechts een halve seconde langzamer bij de honderd (3,5 seconde). Dat indrukwekkende getal danken we aan Bentleys nieuwe zesliter twaalfcilinder met 48372 pk. Enige nadeel is dat de Tesla zijn koppel op elk toerental maximaal kan aanwenden. En dus bijna drieduizend (!) kilo (!) in 3,2 seconden naar de honderd trekt.
Als het om sprintsnelheid gaat, wint de Tesla zo enorm dat het gênant is. Maar geef ons toch maar de Bentley. We vinden de Bentley niet mooi, maar we complimenteren Bentley om de lenigheid van geest om het originele ontwerp na vernietigende kritieken te laten aanpassen. Het resultaat is aanmerkelijk minder lelijk. Maar het gaat om de binnenkant en de orde der dingen: de Bentley is een enorme middelvinger naar de onheilsprofeten die na de hellepreken op de kansel hun werk hebben voortgezet op ministeries, bij NGO's en in de politiek. Er spreekt hoop uit de Bentayga, de hoop dat niet alles vernietigd hoeft worden voor een verondersteld betere wereld. Daarom is een ode aan deze locomotief op zijn plaats.
De locomotief is ontegenzeglijk grotesk, maar laat de Tesla naar onze professionele mening elke hoek van het circuit zien. In dynamiek, luxe, topsnelheid, geluid en ervaring is de Bentley een hopeloos analoge Patek Philippe en de Tesla een hypermoderne Apple Watch. We houden van Tesla, dat is het probleem niet. Wij onderkennen de immense prestaties van de Model X. Maar op een of andere manier voelt het afserveren van de Bentley en gedachteloos kuddeklappen voor de Tesla, als een knieval voor de milieumaffia. En zó kwetsbaar willen we ons ook weer niet opstellen.