Ferrari-topman stapt over naar de Illuminati van de autowereld

Op een goede dag reed Marco Mattiacci nietsvermoedend naar zijn werk. De ongeblazen achtcilinder liet zijn zachtaardige zelf zien. Zijn gang was de snelheid waarmee welgestelden zich door hun belastingparadijs voortbewegen. Marco's lokken lonkten nog altijd. Ook al besloten vrouwen na een bepaalde leeftijd niet langer dan nodig naar mooie mannen te kijken, Marco kon ook deze ochtend jong en oud aan zijn pook rijgen. 

Hij had het getroffen met zichzelf. Hij had de hele wereld gezien. Was Ferrari-baas geweest van Oost-Azië ('tuttuttut,' corrigeerde hij dan altijd, 'Asia Pacific') en kreeg uiteindelijk diezelfde functie in Noord-Amerika, waar hij in 2012 werd gekroond tot beste auto-executive. Ja, Marco kon het zich permitteren nog een kwartiertje aan zijn toch al Italiaanse aankomsttijd te plakken. Even een doppio halen. 

Renzo's stond alweer helemaal vol met kuthipsters, maar Marco stapte niet uit. Die tikte de 458 in zijn vrij en trapte het gas in. Mocht het personeel ooit het geluid van een gewond dier horen, dan zouden ze zo gepavlovd zijn dat ze terstond een piston met koffie vulden. Renzo wuifde door het raam en gebaarde in vloeiend Italiaans dat de doppio er zo aankwam. 

Een steek in zijn nek. Godverdomme, die kutwespen ook altijd. Altijd hetzeêêê....

Onbepaalde tijd later vond Marco zichzelf gedrapeerd in een fauteuil. De vensterloze en slecht verlichte ruimte werd bewoond door een groot bureau, met daarachter een figuur die in een nog grotere lederen zetel rook uitblies over een harig beest dat hij in zijn armen hield. Zijn, ja, dat zag Marco. Of hij/zij moest luisteren naar de naam Jenner. 

"Onze excuses voor het oponthoud, meneer Mattiacci, maar wij moeten u spreken. U bevindt zich in de bestuurskamer van Faraday Future. Ik ben de baas. Meer hoeft u niet te weten, behalve dat wij u een aanbod willen doen in de hoop dat u voor ons wilt komen werken."

De minuten die volgden waren een zenuwslopend gevecht tussen onderhandelen, eisen en dreigen. Onze Marco speelde zijn rol met verve, wist te overhand te krijgen, maar stond in de hoek toen hem de lunchkaart werd getoond. This was an offer he couldn't refuse.

Kort na het ja-woord en een krabbel, leerde hij door een inmiddels welbekende steek hoe zijn opstandige moeder in het verzorgingstehuis in toom gehouden werd. Tegen de schemering ontwaakte hij in zijn Ferrari. Op de passagiersstoel ontwaarde hij een bevlekt A4'tje, alsof iemand ranzige pizza had gemorst. In lippenstift stond geschreven: "Gelukkig staat uw handtekening op een ander papiertje. Dit zijn de hersenen van een werkweigeraar."

Marco Mattiacci zou vanaf vandaag werken voor Faraday Future, een bedrijf dat slechts één auto aan de wereld heeft getoond, zijn eigen Area 51 in de buurt van Las Vegas heeft en op mysterieuze wijze de top van de mondiale autoindustrie aan zich weet te binden.