Waarheen, waarvoor, een Maserati Ghibli lijkwagen

De wereld wordt mooier door dingen die je niet nodig hebt. Dachten wij altijd. Maar toen zagen we dus een Maserati Ghibli omgebouwd tot rijdende Quasimodo met een abces en ruimte voor een kist. Het idee zal wel geweest zijn dat een Maserati geen slecht startpunt is in een oerlelijk genre, maar dat is een misvatting en ijdele hoop tegelijk. Fapmateriaal wordt ook niet beter als ze ineens drie benen heeft.

De Ghibli Doodgraver is gebouwd door het Italiaanse Ellena srl autotrasformazioni (nee, dat is geen tikfout maar een rare naam). Mensen die een jasje een colbert noemen zijn erg opgewonden over de esthetische kwaliteiten van deze lijkencamper, maar neem van ons aan: als je hier in ligt, draai je je gegarandeerd om in het graf waar je zeer binnenkort in ligt.

En dat terwijl het probleem toch zo simpel is om te lossen. We weten niet naar wiens of wier specificaties lijkwagens worden gebouwd, maar misschien moeten die mensen ontslagen worden. Want ze vinden standaard dat lijkleuren alleen kan als de auto hoger is dan de nabestaanden die erachter lopen. Als we lijkwagens nu eens wat lager zouden maken en niet de morbide behoefte voelden om doden kisten te etaleren achter vele vierkante meters glas, konden we toe met een stijlvolle station. 

Of een met een imperiaal, een koelbox en een beetje ducttape, want dat ziet er niet erger uit dan het gemiddelde dodentransport. Waarheen en waarvoor toch allemaal?