In memoriam: MG wil maar niet dood

Natuurlijk is MG best een kutmerk. Maar dat is simplistisch. Dingen die niet goed zijn, kunnen toch een grote waarde hebben en geliefd zijn. Een gebombardeerde bibliotheek is ook kut, maar wordt een bijna sacrale plek als de lezers er toch nog boeken komen lezen. Dat is MG, bepaald door een can do-mentaliteit toen die terminologie nog toekwam aan avonturiers van het geslacht Bader, Douglas Bader. 

Deze ietwat Romantische lezing is echter tragisch als we erkennen dat MG natuurlijk enorm aan het Syndroom van Morgan leed. Dat wil zeggen: verbaasd naar de hemelen staren omdat er geen Spitfires meer overvliegen. Dat werkt niet in deze mooie moderne tijd. En op het moment dat MG dat doorhad, was het al veel te laat. Wat begon met de ontkenning van een onschuldig kuchje, bleek terminaal. 

Om in leven te blijven verkocht het zijn ziel en daardoor is MG de facto al jaren dood. De dood wordt nu bevestigd doordat het merk dat Britser was dan een bulldog, nu zijn laatste productie naar China ziet verhuizen. Over de Styx. De comeback naar de Britse markt was te onsuccesvol. Waarom zou je een Aziatische auto kopen met een MG-badge? Dat is zo vreemd als Elizabeth II met een hoodie. Het komische duo Spit & Kleenex verkoopt in 2016 niet meer. Naar contemporaine MG's staren is nu zoals kijken naar het lijk van een geliefde. Maar MG en sterven, ho maar.

Beeld: we shall fight on the bitches.

Bewegend beeld: onze stemming.