Als je rijkunsten vergeleken worden met die van Ayrton Senna dan ben je een grote. Max Verstappens magistrale race van zondag in São Paulo haalde weer een aantal vergelijkingen met de heilige coureur naar boven. Een ervan speelde zich in 1993 af tijdens de eerste ronde van de Grand Prix van Europa.
Het Circuit Donington Park ligt er in april bij zoals je dat van een Engels parcours verwacht: kleddernat. De coureurs startten toen nog gewoon vanuit stilstand bij een regenrace en bij Senna (die evenals Max gisteren vanaf de vierde plek start) gaat dat niet helemaal lekker waardoor hij een plekje verliest. Direct erna rijdt hij echter iedereen voorbij en bij de eerste doorkomst ligt hij al op P1. Magistraal.
Fast forward 23,5 jaar en bekijk de laatste vijftien rondjes van Max Verstappen. Het is in Brazilië, op drie kilometer van de eeuwige rustplaats van de grootste allertijden. Mogen we het zeggen?
Verstappen vertoont op zijn minst een aantal gelijkenissen met de Braziliaanse coureur. De meeste coureurs hebben wel een kart-achtergrond, maar zowel Senna als Max lijken één met hun wielen te zijn. Ze vinden grip op plaatsen waar niemand ernaar zoekt. In de regen wijken de lijnen die ze rijden totaal af van wat anderen doen op de baan. De inhaalmanoeuvre op Nico Rosberg, buitenom, lijkt zelfs een rechtstreekse copy-paste uit 1993.
Beide coureurs hebben ook maling aan de interpretatie van regels, of doen het hoe dan ook anders dan de rest. 'Daar is een plaats en op die plaats wil ik rijden', lijken ze te denken en te doen. Ook al rijdt er iemand anders. Gisteren was het ook te zien bij de inhaalactie op Seb Vettel, die niet geloofde dat Verstappen zijn auto op de baan zou kunnen houden en vervolgens zelf maar vast van de baan af reed. Waar de Duitser dan vervolgens meteen op de radio over ging miemelen: "He forced me off the track."