In Telegraaf-lingo heet het natuurlijk dat automobilistisch tuig 'vrij baan' krijgt. En eigenlijk is dat ook zo. En als we eerlijk zijn heeft VVN ook best een punt: er is nauwelijks politie op des heeren wegen. Wel in de steden, maar met verkeersdelicten op de snelweg lijkt niemand zich bezig te houden. Behalve natuurlijk de quotumkwezels en hun flitsapparaten.
Bontkraagjes, tokkies en BMW-rijders hoeven echt geen boete te verwachten als ze zich maniakaal gedragen. U wel, als u zeven kilometer te hard rijdt. Grootschalige alcoholcontroles worden ook steeds schaarser. In 2015 waren dat er meer dan tweehonderd, in 2016 slechts 23. Da's best schrijnend.
Goede VVN-kwoot: "zichtbaarheid van de politie draagt bij aan verkeersveiligheid. Als we minder slachtoffers willen, moet de handhaving écht weer terug naar het oude niveau. Een agent deelde in het verleden jaarlijks zo’n honderd bekeuringen uit aan ’verkeersvandalen’ en dat zijn er nu nog maar vijftien."
De focus van VVN is verkeerd: boetes. Daar gaat het niet om. Zichtbaarheid helpt wel. Het bevordert de verkeersveiligheid sterk als je voor een verkeersovertreding staande wordt gehouden door een agent. Dat hoeft niet eens te resulteren in boete, een waarschuwing kan al helpen tot beter en veiliger rijgedrag.
In Nederland hebben we het compleet verkeerd aangepakt door de focussen op boetes en flitsers en de schatkist. Het effect van een agent die ingrijpt is vele malen groter dan na twee maanden een brief op de mat van het CJIB. Mensen zijn gewoon niet zo sterk in uitgestelde gevolgen.
Maar goed, geen zinnig mens geloofde ooit dat verkeersboetes iets te maken hadden met veiligheid. Wat VVN wil, is verstandig. Meer politie-aanwezigheid en meer tuig aanpakken, en passant kunnen ook mindere vergrijpen worden gecorrigeerd. Maar helaas, zoiets gaat lastig samen met de beleidsdoctrines van trajectcontrole en flitspaal.
Beeld: lachwekkend a-typische verkeersaso.