De raceleider moet bij een safety car binnen 10 autolengtes van de AMG blijven, maar heeft het recht (en de plicht) om een goede afstand te bewaren zodra deze naar binnen gaat. Op het enorme rechte stuk van Baku moet je dit goed uitkienen: accelereer te vroeg en je bent bij de SC voordat deze naar binnen gaat, waarna de (spreekwoordelijke) rapen gaar zijn. In de F1 kunnen we ons niet zo snel een dergelijk geval herinneren, maar in de Indy 500 van 1995 kostte het inhalen van de safety car raceleider Scott Goodyear de overwinning, die daardoor naar...yep: Jacques Villeneuve ging.
Bij de eerste herstart na de safety car zat Vettel te slapen, waardoor hij Hamilton weg zag lopen en zich uit alle macht moest verdedigen tegen Perez achter zich. Met deze stommiteit vers in het geheugen kroop Vettel bij de tweede safety car in de versnellingsbak van Hamilton, met de touché als gevolg. De F1-organisatie zet het nog even vanuit alle hoeken uiteen in een video:
Samengevat: Vettel wordt door de raceleiding als enige schuldige aangewezen, ook al was hij het niet eens met de beslissing. Hij had volgens de regels ook gediskwalificeerd kunnen worden, maar zo ver kwam het niet. Tot ongenoegen van een boze Lewis Hamilton-Lovejoy, die na de race heel lame de kinderkaart speelde. Wij hadden Vettel gewoon een onbehouwen lul genoemd, maar dat is sponsortechnisch misschien niet zo handig. Hamilton's PR-mensen hebben hem er ongetwijfeld op gewezen de tientallen sponsormiljoenen niet op het spel te zetten.
Hieronder een uitdraai van de telemetrie van beide coureurs, die duidelijk toont dat er echt nergens behalve in Vettels hoofd van een brake check sprake was.
Update. Vettel is nog steeds niet helemaal in the clear: FIA-gnoom Jean Todt overweegt de Duitser aan te klagen, zo meldt Auto, Motor und Sport. Dit lijkt ons mosterd na de maaltijd en bovendien een inbreuk op het welbekende ne bis in idem-principe. Of in gewone mensentaal: het rechtsprincipe dat ervoor waakt dat iemand twee keer voor hetzelfde feit wordt vervolgd.