In de nieuwe handschoenen voor Formule 1-coureurs zit een drie millimeter dik (dun) stukje techniek ingebouwd dat allerhande metingen uitvoert op het lichaam van de coureurs. In het geval van een crash kunne Dr. Ian Roberts en Medical Car-chauffeur/coureur Alan van der Merwe pas zien hoe het met een coureur gaat als ze bij hem zijn, hem uit het wrak hebben gehaald en grote apparatuur aan hem/haar hebben vastgemaakt. Dat moet beter kunnen.
"We know that the monitoring of people is essential in terms of their medical care," aldus Roberts. "Drivers in incidents are no different. We would like to start monitoring and assessing them as soon as we possibly can. But the equipment that we currently use is relatively bulky and is only applied after the incident has happened. There are also times when the driver isn’t immediately accessible to us, so if we can’t see him or we’re not actually next to him, there’s limited information that we can get."
De sensor in de handschoen werkt via Bluetooth en heeft een zendbereik van 500 meter. Daardoor kan de arts al naar de belangrijke gegevens van het slachtoffer kijken voordat hij op de crash site is aangekomen. De gegevens zijn alleen live beschikbaar voor de FIA-artsen, maar de teams kunnen de data ook achteraf downloaden.
FIA projectleiders Roberts en Van der Merwe dachten aanvankelijk gewoon een medisch meetsysteem van de plank te kunnen halen. Maar in de motorsport kan niets gewoon simpel en goedkoop zijn; alles bleek toch anders te moeten. Naast de hartslag wil de FIA ook de ademhaling van de coureurs kunnen controleren, en er bleek geen sensor beschikbaar te zijn om dat mee te meten (terwijl je in een Formule 1-auto aan het race bent). In 2018 begint het met vrij basale metingen, maar als het project doorgaat zullen steeds meer parameters gemeten kunnen worden. Dat is niet alleen goed voor de artsen, maar ook de teams zulle baat hebben bij extra gegevens over hun coureurs.