In de sixties waren sneeuwkettingen vloeibaar

Betere tractie dankzij chemie, het klinkt niet onaardig. In 1969 bracht General Motors de Liquid Tire Chain Traction Dispenser als optie naar een flinke reeks van zijn modellen. Het systeem moest uitkomst bieden bij gripverlies tijdens de koude dagen. Oude Amerikanen waren voornamelijk achterwielaangedreven, en we weten dat dit type auto in het bijzonder het moeilijk heeft als er geen grip is.

Het systeem werkte als volgt: boven de achterwielen waren twee spuitbussen gemonteerd die een chemische vloeistof op de banden sproeide. Deze vloeistof moest het harde koude rubber van de banden voorzien van een coating met veel meer grip, wat het verschil zou moeten maken tussen nutteloos spinnende achterwielen en een comfortabel wegrijdende auto.

Aangezien de vinding duidelijk gericht was op het niet uitvoeren van onplezierig handwerk, en vrouwen in de jaren '60 nog gewoon als mooi, a-technisch en wars van gebroken nagels geportretteerd mochten worden, zonder dat de adverteerder zich meteen de woede van een horde schreeuwende SJW'ers op de hals haalde, koos GM ervoor een dame in de reclames in te zetten. 

Hoe goed het systeem werkte weten we niet, maar een feit is dat de optie V75 - waaronder de Liquid Tire Chain kon worden aangevinkt - na een jaar alweer verdween. Slechts 2.600 Chevrolets werden met het systeem uitgerust. Uiteindelijk bleken vierwielaandrijving, winterbanden en tractiecontrole toch iets betere antwoorden op winterse omstandigheden dan twee spuitbussen met chemicaliën.

Het systeem maakte later in een mobiele variant nog wel zijn terugkeer. Ook nu nog kan je spuitbusjes met vloeibare sneeuwketting kopen, die je van buitenaf op je banden leeg kunt spuiten. Dit is wellicht een goed lapmiddel, wanneer er niets anders voorhanden is, maar we zouden bij zware sneeuw en bergen toch eerder gewoon de klassieke metalen kettingen adviseren. We posten er meteen een instructiefilmpje voor het monteren bij, omdat we de beroerdste niet zijn.