Mica wordt gebruikt in eigenlijk elke printplaat die bestaat, maar ook voor bepaalde autolakken. Dit vanwege zijn glimmende, isolerende en hittebestendige eigenschappen. Het wordt vooral gewonnen in landen als India, Madagascar, China, Sri Lanka, Pakistan en Brazilië waar ze niet schromen om kinderen in te zetten voor het arbeidsintensieve proces. Extra problematisch is het feit dat de kinderen hierdoor een extra grote kans lopen op longziektes.
Nu geeft Terre des Hommes niet direct de schuld aan autofabrikanten, maar aan de veel grotere electronica-industrie die meer dan 26% van alle opgegraven mica gebruikt. De verfboeren verbruiken ook nog eens 24%. Maar nu komt het: bedrijven, waaronder autofabrikanten, die printplaten en verf afnemen hebben doorgaans geen enkel idee dat er mica in deze producten zit. En als ze dat wel weten, dan weten ze niet hoe het gewonnen wordt.
Dit is natuurlijk een kwalijke zaak. De hulporganisatie wil door middel van dit onderzoek bedrijven graag beter laten opletten bij het afnemen van dit soort producten om zo het probleem te bestrijden. Ook is er al een alternatief aangewezen in de vorm van synthetische mica en moeten overheden ingrijpen om de kinderen uit hun benarde situatie te helpen.
Maar als een echte verrassing kan dit niet komen. We hebben allemaal wel één of meerdere producten in bezit waarvan we weten dat deze door kids in elkaar gezet zijn. Dat shirtje van de Primark, die iPhone of zelfs verschillende etenswaren die uit sketchy landen komen. We weten dondersgoed dat er in de armste landen niet altijd even netjes met mensenrechten omgegaan wordt, en daar maken we dankbaar gebruik van door lekker weinig af te rekenen bij de kassa. Maar laten we in dit geval maar zeggen dat alle beetjes helpen om dit soort misstanden aan te pakken.