Supercarbouwer Koenigsegg zoekt ruzie met veilinghuis Bonhams

Veilinghuizen zijn dol op peperdure en exclusieve automerken, dus die houden ze graag te vriend. De relatie tussen Bonhams en Koenigsegg lijkt echter barstjes te vertonen, nadat Bonhams de Zweden in de koopjesbak heeft gegooid.

De ruzie tussen de partijen draait allemaal om de Koenigsegg One:1 die enkele jaren geleden in Genève in beslag werd genomen en nu geveild wordt. Bonhams, die de auto in september aan de hoogste bieder verkoopt, dit dit zonder 'reserve': een minimumprijs. Theoretisch kan er dus iemand een euro bieden en de auto krijgen, als niemand anders biedt. Het is niet heel waarschijnlijk, maar wel mogelijk. Daarnaast schat Bonhams de opbrengst van de auto tussen de 1,5 en 2 miljoen euro in, en dat is volgens Koenigsegg schandalig laag voor deze auto, waar slechts zes exemplaren van zijn gemaakt.

De kennelijk tot het bot beledigde Zweden gaan vol in de aanval in een openbaar statement: "For some reason, not understood by us, Bonhams are uninterested in giving a correct starting point or accurate estimate for the One:1, as they have shown complete lack of interest in trustworthy facts and figures presented to them. At the same time, they are unwilling to substantiate their estimate to us with any facts or findings whatsoever."

U zou kunnen zeggen 'waar bemoeien die Zweden zich mee, het is niet meer hun auto?', maar zo werkt het niet in het exclusieve kringetje in hypercarland. Koenigsegg voelt zich kennelijk geroepen de waarde van zijn producten te bewaken, terwijl je er van uit mag gaan dat de markt dit prima zelf kan regelen. Als zo'n (geenszins crashbestendige) One:1 drie tot vier miljoen waard is, dan wordt dat er wel voor betaald. Er zijn er immers maar zes van, dus zo vaak krijg je als liefhebber niet de kans er een te kopen. Aan de andere kant: veilingen zijn grillig, als er bijvoorbeeld een Ferrari 250 GTO op het blok gaat krijg je ook niet altijd dezelfde opbrengst.

Mocht de auto in september echter minder dan 2 miljoen opleveren, dan zijn we gesterkt in de opvatting dat makers van hypercars het PR-spelletje slim spelen door soms onrealistisch hoge prijskaartjes op hun producten te plakken (looking at you, Horacio Pagani). En geef ze eens ongelijk, waarom zou je als ondernemer niet gewoon zelf de hype man spelen? Ze gaan er immers vanuit dat deze producten toch nooit op een openbare verkoop belanden, waardoor er altijd een mysterieuze sluier vol interpretatie rond (doorgaans onderhandse) verkopen hangt. Maar dan hebben ze in dit zeer bijzondere geval voor eens buiten de waard gerekend.