Telegraaf schrijft totaal kolderstuk over vakantierit per Tesla

We hebben veel onzin voorbij zien komen in ons leven, en dit bangmaak-stuk past naadloos in deze categorie. De strekking: hoe een zomervakantie per Tesla Model 3 een horrorvakantie werd. Een debunk.

"Op vakantie met een Tesla is nog een hele uitdaging, ervaart Telegraaf-verslaggeefster". Deze letters prijken in een groot rood kader boven een verslag van een Telegraaf-werknemer, die met haar gezin en een nieuwe Tesla Model 3 op vakantie ging naar Bretagne. Het voorspelt een omineus stuk te worden vol met valkuilen onderweg van Nederland naar de geboortestreek van Pierre Gasly. 

Het vrij negatieve stuk schetst inderdaad een beeld van een martelgang, vol niet- of zeer traag werkende oplaadpunten, en het is een beeld waar we ons - als ervaringsdeskundigen - totaal niet in kunnen vinden. Laten we het eens fileren: 

  • Onze verslaggeefster probeerde het uit en reed met een Tesla 1200 kilometer van Haarlem naar Bretagne. Hm, als je vanuit Haarlem naar het uiterste westelijke puntje van Bretagne rijdt (Plogoff), dan is dit 1.127 km. Rij naar Rennes, ook al een aardig stukje in Bretagne, en de rit beslaat 870 km. Maar goed, ze ronden bij de Telegraaf graag naar boven af, als het ze zo uitkomt.
  • Dit wordt niet het jaar waarin we terugkomen met een flinke voorraad wijn. Zoveel bagage kan een Tesla niet aan. Dit is afhankelijk van referentiekader: had je hiervoor een Lincoln Navigator, dan is dit inderdaad zo. Had je een Volkswagen Golf, dan valt het mee. Er past 425 liter achterin een Model 3, maar meer gewicht betekent natuurlijk ook minder bereik, dat is waar. 
  • [..] ik voorzag vooral problemen. Want hoe moet dat dan met de vakantie? Om de 200 kilometer ergens een paar uur gaan staan kuchen bij een oplaadpunt achter tien andere zielige Teslarijders? De man zuchtte geërgerd. Er was dus zoiets als Superchargers. [..] En dan is zo’n ding in 20 minuten vol hè.” „Er zijn nog tien wachtenden voor u”, mompelde ik, „dan zijn het 200 minuten.” Met een Tesla Model 3 zijn intervallen van ca. 200 km inderdaad de efficiëntste manier om te rijden, en wanneer u bijvoorbeeld gaat lunchen of avondeten kan er 400-500 km verder gereden worden. De truc is de batterij tot zo'n 10% lading leeg te rijden, en bij een supercharger tot zo'n 50-60% bij te laden. Zo bereikt u - onder goede omstandigheden - de maximale laadsnelheid, en is de doorstroming voor eventuele wachtenden ook ideaal. Dit kan in een kwartiertje, een mooie tijd om even de benen te strekken en weer verder te rijden. Wij hebben zelf tot nu toe geen Supercharging-punten meegemaakt die volledig bezet waren, en bovendien kunt u op de boordcomputer in real-time zien hoeveel plekken er ergens vrij zijn.
  • Een bevriende autoliefhebber kijkt zorgelijk als ik vertel over onze vakantieplannen met een Tesla. „1200 kilometer? Denk erom, niet harder rijden dan 90 kilometer per uur, geen airco aan en niet te veel bagage. Anders trek je zo die accu leeg.” Nou...eigenlijk is de magische grens bij Tesla eerder 110 km/u. Alles erboven wordt inderdaad flink afgestraft qua bereik, 90 is wel een heel extreme snelheid. Airco en veel extra gewicht hebben inderdaad een negatief effect op het verbruik, net zoals bij een benzine-auto.
  • De man blijft optimistisch. „Onze eerste stop is bij Brugge”, zegt hij. „Daar moeten we 50 minuten opladen…” Oké: ten eerste, er is geen logische route van Haarlem naar Bretagne die over Brugge loopt. Letterlijk geen een, want je komt langs Gent. Maar goed: ieder mens is vrij zijn eigen route te bepalen, dus vooruit: Brugge. Dit is 267 km bij Haarlem vandaan, een makkie met een volledig volgeladen accu. Echter: hoe krijg je het voor elkaar om daar 50 volle minuten aan een supercharger te gaan staan?? De volgende SC (3 locaties zelfs) ligt amper verderop bij Calais. Maar nee, in plaats daarvan blijft de auteur anderhalf uur in Brugge plakken („Nog maar 1 uur en tien minuten”, zegt de man na 20 minuten wachten.). Of zou het er maar neergezet zijn om het verhaal aan te dikken? Wie zijn Tesla onderweg aan een supercharger volledig vollaadt geeft blijk weinig te snappen van het principe hiervan. En hier hoeft u zich heus niet urenlang voor in te lezen.
  • Het volgende oplaadmoment is twee uur later bij een Novotel. [..] Na een klein half uur kunnen we verder. Dat valt dan weer mee. Amper een uur later staat volgens het schema het volgende oplaadmoment gepland. Opnieuw: wie heeft in hemelsnaam die planning gemaakt?? Een half uur lang laden, en een uur later weer? Rijden die mensen soms constant op topsnelheid met 225 km/u?
  • Er wacht ons nog een oplaadpunt, vlakbij Mont St. Michel; een van de mooiste plekjes van Bretagne. Ik verheug me op een etentje aan de voet van de berg. Kennelijk was de horeca-ervaring daar niet geweldig, maar dat kan je moeilijk in de schoenen van de Tesla schuiven, nietwaar? Een valide punt is wel dat je etenskeuze zeer beperkt is, want als je auto aan de SC staat, kan je er geen leuk restaurantje mee opzoeken. Als dit heel belangrijk is, rest weinig anders dan van de dinerstop de eindstop van de dag te maken. 

Eenmaal op locatie bleek de enige laadpaal in het dorp niet te functioneren, waardoor de Tesla uiteindelijk aan een regulier SchuKo-stopcontact aan het sap moest. Dit gaat bijster traag (doorgaans met 2,3 kW), maar eenmaal op je eindbestemming aangekomen leg je geen honderden kilometers per dag meer af, nietwaar? Bovendien is dit een scenario waar rekening mee gehouden moet worden, want openbare, langzame laadpalen zijn onbetrouwbaarder dan het rekenwerk van Henk Krol.

Aangezien we deze mevrouw en haar gezin de volgende keer een prettige reiservaring gunnen, stippelen we even een route voor haar uit:

  • Haarlem - Kortrijk: 275 km
  • Kortrijk - Amiens: 144 km (met rustig rijden en uithoudingsvermogen kan dit ook de eerste stop worden)
  • Amiens - Caen: 254 km
  • Caen - Pontorson/Rennes: 124 / 185 km

Een alternatief is de zuidelijkere route door Bretagne, via SC-punten bij Le Mans, Rennes, en Lorient. Dit kostte ons letterlijk een paar minuten zoekwerk op de site van Tesla en Google Maps voor de afstanden.

Ondergetekende reed in 2014 met een Tesla Model S van Nederland (met een langere stop in Bazel) naar Zuid-Zwitserland en weer terug. En ja, dat was - vooral in Zwitserland met welgeteld een (1) supercharger - destijds een behoorlijke uitdaging voor wat betreft laadplekken vinden. Maar het lukte, met de nodige planning, en noodzakelijk lange Supercharging-stops (45 minuten of meer, door de toen nog geringe spreiding van laadpunten). U maakt ons niet wijs dat het anno 2019, met 12.000 keer meer Superchargers en met een zuinigere en veel sneller volladende Model 3, zo'n probleem is. Als je je vakantierit nu nog niet probleemloos kunt maken, dan kan je of niet plannen, of je saboteert alle omstandigheden bewust, omdat je gewoon graag een aanmatigend stuk in de krant wilt neerpennen.

Waar de auteur absoluut en ondubbelzinnig gelijk in heeft, is de bewering dat de verzamelde Europese laadpalen een onoverzichtelijk zootje vormen. Het is een ware wildgroei aan particuliere aanbieders, met allemaal hun eigen druppels en pasjes, en zodra je een grens oversteekt ben je eigenlijk al verloren. En dan hebben we het nog niet eens over palen die buiten bedrijf zijn, laadsessies die halverwege door een storing worden afgebroken (handig, als je ergens binnen iets zit te eten en niets doorhebt), of de mogelijkheid dat iemand zijn aanhangwagen voor je waardevolle laadpunt heeft geparkeerd. Openbare laadpunten die niet van Tesla of Fastned zijn, zijn de hel, en het wordt hoog tijd dat hier meer uniformiteit in komt. Audi belooft overigens al dat je met een e-tron bij het gros hiervan gewoon terecht kunt. 

Had ze - zeg - de reis per Nissan Leaf gedaan, dan konden we nog enigszins in het verhaal komen, maar met een Model 3 is het absolute kolder. En je kunt ook niet stellen dat de verwachtingen niet helemaal overeenkomen met de werkelijkheid, want deze waren al laaggespannen. Het lijkt er dus op dat iemand een beetje tegen haar wil in een elektrische - in plaats van een conventionele - auto op vakantie is gegaan, en hierover even haar gal moet spuwen. Wij vinden het best, maar met een beetje voorbereiding was het een soepelere trip geworden.

Omdat we graag ook laten zien dat het wél kan: HIER een uitleg hoe u per electromobiel op verkansie gaat.