De grootste revoluties van de Porsche 911

De Cayenne en de Panamera zijn al tijden met een hybride aandrijflijn te krijgen, over twee jaar moet ook het icoon van het merk er aan geloven. Puristen krijgen wederom een hartverzakking te verwerken, maar die hebben al wegtrekkers sinds Porsche is overgestapt op waterkoeling. De Germanen gaan gewoon lekker met de tijd mee en hoewel de 911 qua uiterlijk vooral een evolutie is van het oude design, zijn er onderhuids wel de nodige revoluties geweest. We hebben de grootste oorzaken van medische ongemakken bij 911-puristen hieronder op een rijtje gezet.

Porsche-puristen (hebben minstens één jas met Porsche-logo) kregen de grootste klap te verwerken met de overstap van luchtgekoelde naar watergekoelde motoren. Het was nodig om meer vermogen uit de krachtbronnen te trekken en een moderne 911 met luchtgekoelde motor zou mijlenver achterblijven bij de concurrentie. Toch zweren groepen fans bij waterloze motoren en claimen ze dat het sindsdien nooit meer zo goed is geworden. Verkoopcijfers vertellen een ander verhaal.

Porsche-puristen (lynchen je als je de naam verkeerd uitspreekt) kregen in 1974 te maken met de eerste negenelf met een turbocharger. Zonder hulp kreeg de flat six niet genoeg lucht binnen om nog meer vermogen te genereren, maar het nadeel was natuurlijk wel dat die extra pk's er in één keer in knallen. Uiteindelijk is de Turbo een icoon geworden, maar het was wel even wennen.

Porsche-puristen (dragen ook drivers gloves als ze boodschappen doen) waren eindelijk gewend aan DE 911 Turbo en nu voorziet Porsche de komende tijd bijna elke 911 van een turbocharging. De 991.2 is het eerste voorbeeld en daarmee is de toon gezet voor het hele assortiment. Meer vermogen en minder uitstoot waren de grote redenen voor de overstap en het is mogelijk de grootste wijziging sinds de waterkoeling.

Porsche-puristen (grijs haar, buikje) kregen bij de 964 voor de eerste keer de optie om het vermogen naar alle vier de wielen te sturen. Meer grip was het gevolg en de vierwielaandrijving heeft sindsdien een plek in het 911-assortiment veroverd.

Porsche-puristen (996-rijders niet meegerekend) schakelen met een derde pedaal en een pook. De komst van een optionele automaat in de 964 was dan ook een beste schok om te verwerken. Het begon met de Tiptronic-S die destijds nog niet zo snel schakelde om alle sportieve rijders tevreden te houden. In 2008 verscheen de veel snellere PDK-koppeling en tegenwoordig is het merendeel van de 911's die de showroom verlaat niet meer voorzien van het meeste linkse pedaal.

Porsche-puristen (laten hun auto alleen op mooie dagen uit) sturen met de twee voorwielen. Ook dit is al niet meer heilig in 911-land. De 991 Turbo is in 2013 gepresenteerd met vierwielbesturing. Bij lage snelheden draaien de achterwielen een klein stukje in de tegengestelde stuurrichting voor een kleine draaicirkel en bij hoge snelheden draaien ze een klein stukje met de voorwielen mee een enorme bak grip.

Porsche-puristen (in het echt best aardig) moesten even slikken bij de komst van de 991. Dit model is namelijk voorzien van elektrische stuurbekrachtiging en daardoor hebben de bestuurders geen directe verbinding met de wielen meer. In werkelijkheid is het gebrek aan gevoel echt minimaal en bij de facelift naar de 991.2 is het systeem nog beter geworden.

Er gloort aan de horizon gelukkig ook een beetje goed nieuws voor de purist. Porsche onthult dit jaar de 911R. Dit gelimiteerde model moet de liefhebber tevreden houden en gooit daarom de PDK bij het grof vuil. In het interieur zullen gewoon dat vertrouwde derde pedaal en schakelpookje te vinden zijn. De rest van de specificaties laten echter nog even op zich wachten.