Milaan gaat automobilisten betalen om zelfmoord te plegen

Nee, geen clickbait! Milaan wil mensen uit hun auto's jagen, opdat ze de fiets pakken naar werk. Milaan ligt in Italië, in Italië rijden Italianen. Op fietsers in.

Italië is het land van de volbloed auto's. Fietsen wordt er toch mild meh bevonden. Daarom doet niemand het. Files en verhoogde uitstoot zijn het gevolg. Moeten we niet willen. De Italianen hebben er ook min of meer genoeg van en de overheid heeft €35 miljoen beschikbaar gesteld voor 'sustainable mobility solutions'. Dat bedrag alleen al bewijst dat files en vervuiling de Italianen niet werkelijk interesseren, want bespottelijk laag.

Maar goed, Milaan wil dus een stukje van de biscotto. Want volgens een gemeentepipo die Pierfrancesco (baas!) heet, zou het een topidee zijn om mensen te betalen als ze naar hun werk fietsen. Wederom: in Italië. Afgezien van de sterk afnemende levensverwachting voor de Milanese fietser, zien wij ten minste nog twee problemen met dit plan. Beide leiden ertoe dat Italianen niet op de fiets naar hun werk gaan.

Wij zijn gek op Italië, maar het is er soms wat aan de warme kant. Fietsen in Milaan is buiten aderlaten de snelste manier om een liter vocht per minuut te verliezen. De enige fietser die dat zou kunnen vermijden is de rijke fietser, de stijlzeloot die pakken van minimaal S150 draagt en daardoor stijlvol geventileerd op zijn stalen ros flaneert. Niet iedereen is rijk, dus het grootste deel van de betaalde fietsers stapt na een paar honderd meter af, zal het OV instappen en vertelt op het werk over de onmogelijkheid onbezweet en dus onbeschaamd op werk te komen. En dat-ie wel graag de fietsvergoeding vangt - die hij vervolgens ook krijgt.

Het tweede probleem is de Italiaanse geneigdheid tot, laten we zeggen: rekkelijkheid. Wij bedoelen de Italiaan die met veel armgebaren op zijn fiets stapt, naar een station rijdt, zich ergert aan alles en nog wat, zwaait naar de mooie meisjes, de metro instapt, de fiets meeneemt, uitstapt bij de halte voor het werk, voor de vorm nog even op de fiets springt en eenmaal op het werk met diezelfde armgebaren zijn beloning in ontvangst neemt. Noem ons naïef, maar zo werkt het gewoon. Stap maar gewoon weer in de auto.