Amerikanen zijn te dik voor de Hyperloop

Het succes van een mogelijke Hyperloop - uitlegartikel hier - valt of staat met het zo creatief mogelijk benutten van de ruimte. Net als op een cruiseschip zijn de kosten per vierkante meter enorm, dus hoe efficiënter je mensen in een kleine ruimte kunt duwen, hoe beter.

Dat dit idee voor ontwerpers klip en klaar is, bleek toen gisteren in Texas (waar alles ironisch genoeg groter is) de eerste concept-interieurs werden gepresenteerd. Een gemiddelde Japanner of Vietnamees krijg je hier nog wel in, maar zie maar eens iemand uit Georgia met 50 kg aan overtollig flodderig Super Size me-vet door zo'n gangpad en in zo'n stoel te wurmen. Juist, dat wordt krap. En mensen zonder capsule door een buis heen jagen is ook geen optie, omdat bijna-vacuum en G-krachten.

Ondertussen is de ontsteltenis van de gezichten van Amerikaanse bloggers af te lezen, als ze de ontwerpen analyseren. Maar misschien is het een idee om de invalshoek dat de gemiddelde Amerikaan de laatste decennia ongezond veel in de breedte is gegroeid eens te bekijken. Als gezegd, een gemiddelde Aziaat krijg je hier wel in.

Hoewel, die stoelen staan wel erg onpraktisch. Zo te zien is een voorwaarde voor plaatsnemen aan de raamzijde dat je vooraf je onderste ribben à la CHer operatief laat verwijderen. Kennelijk moet je wat voor vooruitgang over hebben. Of..je schrapt het ganggedeelte en de uitstulpingen op ribhoogte, en je bent al een stuk verder. Serieus, wie heeft bovenstaande bedacht?

Ons lijkt waarschijnlijk dat een Hyperloop-capsule geen ramen heedt, maar deze kan je natuurlijk wel simuleren, door grote augmented reality-displays toe te voegen, waarop plaatjes van mooie landschappen geprojecteerd worden. Zo is er zelfs voor de claustrofoben onder ons geen beletsel de Hyperloop te nemen. Hieronder een kleine demonstratie van bedrijf Re-flekt (geen banden met de makers van deze topplaat):

Een puur functioneel interieur lijkt ons echter het efficiëntst. Net als in een bus maak je gescheiden van de passagiers een opbergruimte voor hun bagage, dan kan je het passagiersgedeelte zelf zonder gangpaden uitrusten. Het is per slot van rekening geen trein waar je lekker doorheen kunt wandelen, als je met 1000 km/u van A naar B reist. Bovendien zijn de ritjes ook altijd kort. Er worden enkele rijen stoelen achter elkaar geplaatst, 2 of 3 breed, en passagiers stappen via een deur aan de zijkant in. 

Of je maakt een systeem van privépods, wat niet helemaal nieuw is. James Bond was in de jaren '80 de eerste die met een rudimentaire Hyperloop experimenteerde. De hipster: