Recensie: houdt Top Gear de stijgende lijn vast?

Chris Evans kotst een R8 onder
De nieuwe Audi R8, zeshonderd pk uit een ongeblazen motor. Nice. Snelste Audi ooit. CHRIS EVANS VINDT HET OOK MOOI EN SCHREEUWT DAAROM EEN PARAFRASE VAN AUDI'S 'VORSPRUNG DURCH TECHNIK' DOOR HET BEELDSCHERM. Wisten wij veel dat die voormalig Duits staatsman een ginger was. Enfin, de beelden, de muziek, het is classic Top Gear, een caleidoscoop van rook, asfalt en licht met daaronder de soundtrack van ontploffende benzine. De enige wanklank is helaas Evans. Hij brengt interessante technische informatie, verstopt hier en daar zelfs een mooi gecomponeerde zin en rijgt de cijfers kundig aaneen. Maar dat maakt het allemaal net te veel Autoweek: well done, zonder ook maar een spoortje bloed of jeu.

Maar dan. Dan doet Top Gear iets heel slims. Clarkson, Hammond en May waren leuk genoeg om een item van ongeveer acht minuten op het Top Gear testcircuit vol te praten. Evans is dat niet, maar daar lijkt het programma lering uit te hebben getrokken. Na een minuut of vier, gaan we met hem naar Laguna Seca, een dodelijk circuit, bekend van de kurkentrekker des extradoods. Dit is een noodzakelijk maar desalniettemin goed gevonden pepertje voor het R8-item.

Sabine Schmitz, die ook schreeuwt zoals de zoëven genoemde staatsman, rijdt met Evans aan haar zij twee laps in de R8. Het eerste met alle elektronische hulpmiddelen aan, het tweede met alle magie uit. Tering, voor het eerst in Top Gear dit seizoen een echte spanningsboog, want je wilt weten: wat is sneller? Nou, Schmitz blijkt sneller dan de computers en is in bareback-modus een whopping zeven seconden eerder over de streep. Dat is een immens verschil, want het snelste lap op Laguna Seca is 1.28,65 (Dodge Viper ACR). Maar dat kunnen we dan ook verwachten, want "I like ze zuspension".

Extrageinig: Evans moest kotsen/veinste dat-ie moest kotsen. The Stig, aangekondigd in het Duits door Adolf Schmitz, rijdt een 1.15,7. Dat is een tiende sneller dan de Lamborghini Huracan. Toeval?!

Chris Harris!
Debuut van Chris Harris, de man van de epische autotests die volgens ons de beste presentator van het hele team zou zijn. We moeten 'm terugdrukken want Harris begint met een Ferrari 250 GTB Tour de France. Fapperdefapfapfap. Fap. Alles klopt aan dit item rond de vijf miljoen pond kostende auto. De beelden, de man, de melancholieke muziekjes, de flashbacks naar klassieke races. We voelen ons helemaal gentleman racer. Dit is te gek. Wat er hierna ook gebeurt, deze aflevering is beter dan zijn voorganger, nu al. 

Dan schuift er ook nog een F12 tdf (yep, Tour de France, maar vanwege een rechtenkwestie in onderkast) in beeld om op Paul Ricard het stokje over te nemen van de 250. Geil. Harris drukt het perfect uit: de F12 is niet mooi, maar hij is pure porno vanwege de aerodynamische kunst die tot techniek is verheven. Het item is een verademing, Harris presenteert natuurlijk en gecombineerd met die beelden en geluiden, is het gewoon genieten.

Koffietijd
Superstars in a rally cross car. Ga iets voor jezelf doen. Nog altijd. Kijk het stuk over de Ferrari nog eens terug, bijvoorbeeld.

Een nieuw nieuw gezicht
Ook Rory Reid maakt zijn debuut. Met de nieuwe Ford Focus RS. Komt uitstekend binnen met het geweldige Clarksonisme "Three-hundred-and-forty-five horsepower! In a Ford Focus! That's like fitting a retirement bungalow with its own surface-to-air missile system." Reid is echt een goede presentator, leuk om naar te kijken, goede teksten en fijne humor. We waren al bang dat dat laatste was afgeschaft. 

De Focus RS is mooi, bloedsnel en slipt zo gemakkelijk dat een kind het kan. Letterlijk. Veertienjarig jochie achter het stuur geplakt om te slippen. Nu maar hopen dat Health & Safety hier niet op doordraait. Reid vindt het uiterlijk van de RS wat tam. Zeker, zo zegt hij, als hij 'm vergelijkt met de Honda Civic Type R. Drie keer raden wat hij daarna rijdt.

Inderdaad, de poeplelijke Type R. En daar parkeert een Mercedes AMG A45 naast, gedrieën voor een streep. Dat wordt een dragrace die de Mercedes met vlag en wimpel wint. Maar hoewel de Mercedes de meeste kracht heeft, vindt Reid 'm te saai. Zal best, maar dat doet niets af aan het item dat meneer hier even in elkaar knutselt. De hand van een meester.

Een chinook met Ken Block
De kapstock waaraan het volgende item wordt gehangen is volkomen onduidelijk. Iets met een reisbureau. Maakt allemaal niet uit want we zien een Chinook een container over Londen vliegen. De container wordt op het asfalt geparkeerd en daaruit raast Ken Block in een monsterlijke Hoonicorn '65 Mustang. Meneer Block gaat op reis met Matt LeBlanc, die als American in England, Londen wat beter wil leren kennen. Iedereen weet dat dit de opnames moeten zijn die tot ontsteltenis bij de policor-congregatie leidde, want een donut rondom een monument dat midden op straat staat. Hebben ze die sectie erin gelaten? Spoiler: nee.

Oprecht grappig: Block en LeMecenas stoppen bij een musicerende jongen die aan het singer-songwritersyndroom lijdt, LeBlanc wil geld geven, vraagt Block of hij dat even wil doen terwijl hij hem wat muntjes toestopt. Block gooit het geld uit zijn raam. Ok, je had het moeten zien, maar de deadpannery was grappig.

Verder is het prachtig om te zien hoe Block aan twee enorme Victoriaanse hendels trekt die brandstof en snelheid omzetten in geluid, terwijl ze de betere delen van Londen aandoen. Fijne televee, fijn geluid vooral.

Score
Wie deze Top Gear-aflevering nog kuttelevisie vindt, zit net iets te veel te haten. Verandering is bijna altijd vervelend, dat begrijpen wij ook, maar dit is gewoon goede televisie. En mocht de boel nu klappen en Evans stapt boos op, dan hebben we Chris Harris en Rory Reid die het stokje kunnen overnemen.

Lees hier de vorige recensies:

Aflevering 1 - Het nieuwe Top Gear is vooralsnog een grote teleurstelling

Aflevering 2 - Recensie: is Top Gear al beter geworden?