De nieuwe Renault Clio ziet er heerlijk uit

Frans design was jarenlang zo dood als het Franse arbeidsethos. In de jaren negentig gebeurde dit nog met Clio (NSFW). Het is een wonder dat daarvoor nooit iemand bij het Internationaal Strafhof is beland. Want laten we niet vergeten dat Renault tezelfdertijd zoiets moois als de 25 maakte. Iedere weggebruiker zou blij moeten zijn dat Renault ons hoornvlies niet meer beschadigt, niet in de laatste plaats omdat veel donoren dat niet willen afstaan.

De nieuwe Clio ziet er heerlijk uit. Alsof-ie naar een heel dure plastisch chirurg annex beeldhouwer is geweest. De grille is miniem aangepast, evenals de koplampen. Maar, zoals u weet, God bestaat niet zit in de details. Ook de achterkant is net even wat strakker, een tikje agressiever. Wij complimenteren Renault dat ze niet hebben gekozen voor zo'n overdreven air splitter. Dat is jezelf serieus nemen en dus ook weten wat je niet bent.

Nog beter is dat Renault ons belooft dat de kunststoffen in het interieur niet langer aanvoelen als speelgoed van de zwarte markt in Beverwijk. Eerst voelen dan geloven (goeie pick-up line, ook), maar het geeft in ieder geval aan dat de Fransen begrijpen dat de Europese interieurstandaarden niet dezelfde zijn als de Noord-Koreaanse plastic-criteria. Verder ziet het interieur er kek uit, maar is het verder weinig bijzonders. We staan liever buiten te kijken naar deze auto dan erin te zitten, maar hee, misschien gebeurt er ook iets interessants onder de kap. 

Het antwoord is vooralsnog een dikke nee. Alle motoren, zowel benzine als diesel, leveren rond de honderd pk. Dat was leuk in een Opel Zafira van rond de eeuwwisseling. Kom op, een auto die er zo uitziet verdient turbo's die ons op zijn minst naar de 140 chevaux helpen.

Maar goed, baby steps. Dit was ooit de truttenschudder van keuze voor de gemiddelde te schudden trut. Nu nog meer niet meer.