Recensie: Top Gear was mooie maar matte televisie

Och heden, constateerden we vorige week dat het patriottistische elan terug was, opent Top Gear vandaag met Land of hope and glory en een heleboel rokende 'British super lightweights'. De Ariel Atom-klasse heeft er een nieuw kind bij: de Zenos E10. Een man met een heel raar hoofddeksel en een HEEL HARDE STEM schreeuwt allemaal dingen over hoe snel deze wagen is en dat-ie maar 725 kilo weegt. Dit item duurt te lang, want Chris Evans.

De Zenos klokt een tamelijk teleurstellende 1.25,1. Maar ja, oordelen is niet inclusief, dus schreeuwt Evans "it's okay". It isn't. Oh boy, nu al vechten tegen het zappen.

Ok, dit kan leuk worden. Matt LeCapitalist rijdt de nieuwe Rolls-Royce Dawn. Die auto staat 'm wel, de Rolls heeft dezelfde relaxte natuur als LeBlanc. Beeld en geluid bij de auto zijn perfecter dan de beste reclame die je over deze auto kunt verzinnen. De tekst is alleen mat (no pun intended) en gevuld met marine analogieën die je van zeemijlen ver ziet aankomen. Maar goed, LeBlanc ís heel likeable, de auto is fijn en de cinematografie is zoals gezegd top.

Terug in de studio komt nota bene Chris Evans met best zinnige kritiek op de Dawn. Hij ergert zich kapot aan de spirit of ecstasy ("grootmoeders broche") en stelt terecht dat de kont van de Dawn lelijk en massief is. Hij vergelijkt de achterkant met de Rover 75. Da's balsig en bovendien niet helemaal onwaar.

Met de M2! De auto die iedereen wil rijden maar bij gebrek aan beter getest wil zien worden. Volgens Harris gaat de bloedlijn van de M2 eigenlijk terug naar de M3 uit de jaren negentig. De huidige M3 is te zwaar en te complex, zo lamenteert hij (zoals iedereen). Maar de M2, die is bruut en onderbuikig en agressief. Het is een BMW voor echte BMW-rijders en daarom eigenlijk een M3.

Traditiegetrouw is de M2 M3 de beste. Totdat er een Audi RS3 naast schuift en ze het tegen elkaar opnemen. Oh nee, dan is de BMW nog steeds de beste. Dat kan helaas niet gezegd worden van Harris. Het item mist echt de gusto die we in korte tijd van hem gewend zijn geraakt. Dat is tamelijk ernstig, want we hebben verder niet zoveel om ons deze aflevering aan vast te klampen.

Eigenlijk is het te laat voor koffie, thee drink je als je ziek bent en alcohol als er iets te vieren valt. Er is nooit iets te vieren met pseudo-anoniempjes die bakprogramma's (true. fucking. story.) komen promoten.

Jaguar stuurde op een nacht in 1961 een testcoureur van Coventry naar Genève. Onder zijn reet bevond zich de E-type. De pers ging apenpoep om het ene exemplaar dat op de Zwitserse autoshow te zien was; het enthousiasme was zo groot dat Jag een tweede E-type moesten invliegen. Tamelijk letterlijk. De coureur moest zijn reis binnen dertien uur voltooien om op tijd te zijn voor de volgende showdag. Rory Reid herhaalt de reis in de nieuwe Jaguar F-type SVR cabrio, op dat moment de enige in de wereld. Kwijl.

De productie is prachtig. De coureur uit de sixties, Norman Dewis, is een Jaguar-pionier en hij verzorgt een deel van de voice-over. Schitterend. Reid heeft zijn tekst weer in de vingers alsof hij een marionnetje bespeelt. "It sounds like an industrial wood chipper being fed into another industrial wood chipper". Nais.

De race tegen de klok is ook in de laatste fase niet spannend en zwaar geënsceneerd, maar het is een mooi haakje om een autofilm te maken tegen het decor van de Alpen en onder begeleiding van de immer enthousiaste Reid. Beste item van de show, hoewel dat niet heel moeilijk is.

Veelbelovend dit: de nieuwe Dawn tegen de Rolls-Royce Corniche, LeBlanc tegen Evans. De schreeuwginger doet het veel leuker als hij niet in een luidruchtige auto zit; hij blijkt zowaar een ander register te hebben dan dat van een bedenkelijke staatsman. Ergens in Dingleberry, Ierland, is het thema de loveability: welke Rolls vinden mensen leuker? De Dawn, obviously. In dezelfde plaats wordt bepaald dat de Corniche het lekkerst ruikt en het beste motorgeluid heeft. Tegen het einde van de dag stemt de plaatselijke bevolking welke van de twee Rollers hun favoriet is. Dawn wint, gelukkig. Best een aardig item dat LeBlanc daar draagt. 

Het tweede deel van de aflevering is beter, maar dikke kans dat de kijkers al hebben weggezapt na de eerste helft. Zonde.

Lees hier de vorige recensies:

Aflevering 1 - Het nieuwe Top Gear is vooralsnog een grote teleurstelling

Aflevering 2 - Recensie: is Top Gear al beter geworden?

Aflevering 3 - Recensie: houdt Top Gear de stijgende lijn vast?

Aflevering 4 - Recensie: we weten dat Top Gear beter kan