Gecrashte F1-coureur is nu gouden paralympiër

Pas op: dit verhaal bezit meer feelgood dan de biografie van Lance Armstrong en bevat tevens meer waarheden. Het leven van Alessandro Zanardi klinkt als een met Oscars bedolven Hollywooddrama waarbij de zakdoekjes worden meegeleverd.

Zanardi heeft 44 F1-Grands Prix op zijn naam staan, maar behaalde zijn echte succes in de Amerikaanse Champ Car. In 1997 en 1998 werd hij kampioen in deze raceklasse die later is opgegaan in de IndyCars. Zijn overwinningen vierde hij door donuts te draaien, iets dat veel coureur na hem hebben overgenomen.

In 2001 sloeg het noodlot toe. Tijdens de race op de Lausitzring spinde hij bij het uitkomen van de pitsstraat. Alex Tagliani kon hem niet meer ontwijken en knalde met 320 km/u in de zijkant van de Italiaan. De schade is enorm en in het ziekenhuis moeten zijn beide benen worden geamputeerd. Einde racecarrière, zijn laatste donut leek gedraaid.

Niet voor Zanardi. Racen zit in zijn bloed en hoewel hij ook daarvan veel verloor had hij nog genoeg over om te vechten voor een comeback. Hij schroefde een paar protheses onder, die hij zelf bouwde omdat hij ontevreden was over het aanbod, en stapte weer in een auto.

Twee jaar na zijn ongeluk racete hij alweer in een voertuig waarbij hij het gas en de rem met zijn handen kon bedienen. Sindsdien heeft hij gereden en gewonnen in de WTCC en de Blancpain Sprint Series en testte hij onder meer een DTM- en Formule 1-auto.

Blijkbaar was het racen in auto's niet genoeg, want  Alessandro vond ook nog tijd om zich toe te leggen op het handfietsen. Dat ging dusdanig goed dat hij met de absolute top kan strijden. De trip naar de paralympische spelen zijn dan snel gemaakt, en dat levert hem het nodige eremetaal op. Vier jaar geleden in Londen won hij al twee keer goud en eenmaal zilver en dit jaar in Rio gaat hij gewoon verder. Bij dezestig kilometer wieldraaien moest hij genoegen nemen met zilver, maar tijdens de 20 kilometer tijdrit wist hij de rest bijna drie seconden voor te blijven en pakt hij wederom een gouden plak. Passend voor iemand die geen genoegen neemt met verliezen.