HEBBON. Vijf vermakelijke vehikels om files mee uit te lachen

In Keulen is momenteel de Intermot bezig, een beurs die voor brommerfans is wat Genève voor ons petrolhoofden is. Autobahn maakt daarom een uitstapje naar de tweewielers, want er staan nogal wat dikke hoogtoerige orgaanoogsters.

Wat voor Duitsers een wasmachine is, is voor Italianen een staaltje goddelijk V4-vertier. De 'Mille' is wat duurder dan de Japanse concurrentie, maar dan krijg je wel Öhlins-dempers,  bochten-ABS, en heule dikke Brembo monobloc stoppers met 330mm schijven. Hebben!

Superbike-homologatiemodelletje van Kawasaki met een oplage van 500 stuks. Heeft een relatief korte wielbasis, dus is lekker wheelie-happy. De RR rolt op gesmede Marchesini-wielen voor een lager onafgeveerd gewicht en plakkerige Pirelli Diablo Supercorsa's zijn standaard.

Eigenlijk hoort een Kawasaki gifgroen te zijn, maar in het zwart met subtiele groene accenten nemen we 'm ook graag mee. Video met korte beschrijving hier.

Iedereen weet: hoe meer 'R' je in je productnaam zet, hoe scherper het resultaat. Niet alleen Honda heeft hier ervaring mee (CBR 600 RR), ook Suzuki plakt nog een 'R' bij zijn 1000 cc-kanon, de GSX-R 1000. De Gixxer is nog een stukje meer hardcore dan standaard (maar een elegante uitlaat kon er niet af), dankzij een quick shifter en launch control. Voor de veiligheid zorgt bochten-ABS. 

De GSX-R1000R heef een 999 cc grote vier-in-lijn, die zijn meer dan 200 pk bij 13.200 tpm op het achterwiel loslaat. Titanium kleppen moeten er voor zorgen dat het blok niet voortijdig in de soep draait.

Straatracevariant van de 'gewone RR' met grotere kleppen, die natuurlijk bomvol afgeleide technologie uit de RC213V zit, waarmee Marc Marquez momenteel comfortabel in de MotoGP aan de leiding gaat.

De 195 kg lichte fiets levert maximaal 192 pk en is in tal van rijmodi in te stellen, waarbij de vermogens-,  koppelafgifte, en motorrem te doseren zijn.

Als het tussen het viercilindergeweld een onsje minder mag zijn, slaan we de Panigale een keer over en gaan we voor deze dik ogende V-Twin van Ducati. Deze SuperSport ziet er uit als een van de voorgaande 200 pk-pakhuizen, maar heeft in werkelijkheid een iets rusitiger 111 pk-aggregaat aan boord. Daar kom je ook nog prima mee van je plek, en de looks zijn heerlijk.

U ziet, waar in de autowereld alleen Koenigsegg en een enkele Radical hier aan komt, bulkt het in de motorfietswereld van apparaten met een 1-op-1 pk/gewichtsverhouding. De bijbehorende koppelstatistieken zijn dan weer wat minder, maar wat verwacht je ook van ongeblazen blokjes die niet groter zijn dan een driecilinder Ford Ecoboost? Desondanks komt het over de eerste meters sneller van zijn plek dan welke supercar dan ook, en staat dit soort materiaal in onkundige handen garant voor vele voortijdige eindes tegen bomen of in vangrails. We horen Pia Dijkstra hier nog gummen. 

Alleen BMW heeft dit jaar even niets nieuw extreems meegenomen naar de Duitse tegenhanger van de Milanese EICMA, hoewel de BMW S1000 RR met 199 pk nog steeds zijn mannetje staat. Of MV Agusta deze F4 Zagato-cycloop ook heeft meegenomen is niet duidelijk, dat hangt er van af of de Japanse klant die de one-off heeft besteld er toestemming voor gaf.