Een elektrische auto heeft een accu. Accu's zijn gods manier om onze beperkte competenties pijnlijk zichtbaar te maken. Alles met een accu zou eigenlijk moeten worden verrijkt met een stickertje "I hate to say I told you do, but I did fucking tell you so. Greetings from The Almighty".
Voor accu's is energiedichtheid alles. Het gaat erom hoeveel kiloWatt (ineens gaat het niet meer om pk's die niet alleen tot deze eenheid te converteren zijn, maar ook een hoger dus marketingtechnisch beter getal opleveren) je uit een specifieke massa trekt. Er worden enorme verbeteringen beloofd. Actieradii van wel vijfhonderd kilometer in betaalbare modellen. Dat zou volgens sommige analisten een tipping point betekenen: accu's zijn nu zo goed dat ze maar liefst een uiterst huilbare vijfhonderd kilometer uit een laadpunt halen.
Kijk, de Jag van auteur dezes trekt dat met gemak uit zijn achtcilinder en bijbehorende tank. Dus je verkondigt het verbruik van een brandend olieplatform als een verbetering voor de wereld in het algemeen en Unicef-kindertjes in het bijzonder. Dan 1) heb je het niet helemaal begrepen of 2) heb je niets beters te verkopen. Actieradius is een bitch omdat tanken een bitch is. Deugend aan een laadpaal staan is leuk in het vroege voorjaar in Italiaans maatwerk, maar je lijkt op een versteende faler als je midden in de winter niet verder kunt en je batterijbolide met de snelheid van een Russische roman volgepompt wordt.
Elektrische voertuigen zijn de toekomst, maar laten we ophouden elkaar voor de gek te houden. Actieradius is een probleem totdat iemand bunkerhard Lavoisier gaat op alle scheikundige problemen en zaken regelt. En doe het dan goed en pak niet alleen bereik aan, maar ook de onzinnige koppel-obsessie. Door de bank genomen, bepaalt het aantal pk's hoe hard je VolDeugend de geluidsbarrière kunt doorbreken. Regel die shit en verneuk ons niet met een onterecht jubilatio.