Gisteravond maakte VW bekend een ad hoc schikking van $4,3 miljard (ongeveer €4 mld) getroffen te hebben met de federale overheid, om zo strafvervolging af te kopen. Dit zou een lang en slepend proces zijn geworden en dat is precies waar VW niet op zit te wachten. Het boek moet gesloten worden en dus wordt de portemonnee getrokken. Eigenlijk is het vergelijkbaar met wat Bernie Ecclestone een paar jaar geleden deed in zijn Duitse omkopingsproces. Eerder werden in Amerika overeenkomsten met de staat Californië en de klanten bereikt over de vier- en zescilinder TDI's. Onderdeel hiervan was een terugkoopprogramma dat door de klanten werd aangegrepen om als wraak tegen volle vergoeding rijdende VW-geraamtes in te leveren.
Met de laatste schikking lijkt VW nu klaar in de VS, afgezien van klanten die geen genoegen nemen met de schikking en besluiten hun eigen rechtszaken te voeren. Maar dat zijn individuele zaken, hoewel ook class-action lawsuits op de loer liggen, hetgeen tot nare verrassingen kan leiden. Maar VW heeft een leger aan advocaten klaar staan voor dat geval. In totaal heeft het opruimen van het dieselgate-hoofdpijnsdossier VW nu naar schatting 20 miljard gekost, geld dat bijna uitsluitend naar Noord-Amerika gaat, waar slechts een bescheiden deel van de afzet wordt gehaald maar de aanpak door rechters en bestuurders wel een stuk harder is. Het bedrijf had 18 miljard gereserveerd voor de schadeafhandeling.
Daarnaast lopen in Europa nog tal van claimzaken tegen de fabrikant, maar, hoewel vervelend, zijn deze van een andere magnitude dan VW in de VS boven het hoofd hing.
Ondertussen draaide VW in 2016 gewoon weer een topjaar. De verkopen op de Duitse en Amerikaanse markt krompen maar dit werd ruimschoots gecompenseerd door een tweecijferige groei in China. De gehele groep (alle auto- en truckdivisies, maar niet Ducati) draaide ruim 10,3 miljoen voertuigen, een stijging van dik 300.000 stuks en naar verwachting genoeg om de grootste autofabrikant ter wereld te worden. Toyota en GM komen waarschijnlijk op iets minder uit.
VW lijkt de storm dus aardig te weerstaan. Ook het aandeel dat op de Duitse beurs tot 92 euro kelderde staat inmiddels weer tegen de 150 euro-grens aan te duwen. Toch een mooi voorbeeld van 'even slikken en weer doorgaan', zoals Marco ooit al zong. Het schandaal gaf VW mooi de gelegenheid zichzelf opnieuw uit te vinden voor de toekomst en de bezem door het personeelsbestand te halen. In dat opzicht zou je het sjoemelschandaal haast een blessing in disguise kunnen noemen. Of op zijn minst een vernieuwingsimpuls die een enorme multinational doorgaans niet van binnenuit krijgt.