In Nederland wintert het momenteel aardig, wat leidt tot ijspret maar ook tot menig dode accu. Want net zoals aandrijflijnen houden ook batterijen niet van lage temperaturen, dus de zwakke exemplaren worden momenteel van de spreekwoordelijke klif geduwd. Echter, zo lang het matig vriest is er niets aan het handje: de diesel aan de pomp is al lang vervangen voor winterdiesel, dus u hoeft als eigenaar van een zelfontbrander niet bang te zijn dat de brandstof in uw tank gaat vlokken of dat uw filters vol komen te zitten met klonten gestolde paraffine.
In de meer arctische gebieden is het andere koek. Bovenin Scandinavië, in Alaska en grote delen van Rusland is het rijdend houden van het wagenpark een stuk meer precair dan hier. Hier tankt men pooldiesel (mengen met kerosine schijnt bij moderne common rail-motoren een slecht idee te zijn) en is het bovendien aanbevolen wat additieven of verwarmingselementen in huis te hebben om de boel draaiende te houden. Om nog maar te zwijgen over de stroperigheid van je olie bij een koude start. Hoe zo'n start verloopt als het zo koud is dat zelfs White Walkers een warme muts op zetten? Daarvan is een aardig videootje samengesteld. Je hoort de onderdelen gewoon lijden...
Enfin, nu weet u ook waarom autofabrikanten zo veel waarde hechten aan zowel hitte- als koudetests. Het materieel moet het gewoon doen bij temperaturen die variëren van -40 tot 50 graden celsius. Hierbij moet gezegd worden dat benzine een makkelijkere brandstof is bij lage temperaturen, en een sterke accu is in alle gevallen warm aanbevolen. Een olietemperatuurmeter ook, maar vreemd genoeg rust bijna geen enkele fabrikant zijn auto's hiermee uit.