Maakt PSA zich klaar voor een fusie met FCA?

Al een decennium (en misschien nog wel langer) roept Sergio Marchionne dat er maar een paar spelers in de autowereld gaan overblijven en dat de rest gedoemd is om te sterven. Maar terwijl Renault zich allieerde met Nissan en en passant ook even Mitsubishi inlijfde waardoor het bijna net zo'n mastodont is als GM en Volkswagen, stond Fiat langs de kant. Oké, de Italianen kochten voor drie stuivers een berg automerken in de Verenigde Staten. Dat zo'n beetje alle auto's bij Chrysler nog afstammen uit het mislukte huwelijk tussen Daimler en Chrysler is alleen wel een beetje jammer. 

In de tussentijd zat PSA typisch Frans te zijn door zaken te doen op merkwaardige plaatsen. Uitbreiden in Iran, Zuid Amerika en de oude protectoraten (plus Azië). De afgelopen drie jaar produceerde het bedrijf ongeveer drie miljoen auto's per jaar. Daarmee is het een flink bedrijf, maar blijft het een betrekkelijk kleine speler die toch te groot om zo maar overgenomen te worden.

Nu GM afscheid neemt van Opel, gaat er een enorme hap uit de productie van de Generaal: maar liefst 1,2 miljoen auto's per jaar minder. Daarmee zakt het concern in de wereldranglijst achter Hyundai Kia. Voor PSA betekent het echter een flinke sprong naar ongeveer 4,3 miljoen auto's per jaar. 

Daarmee zullen FCA en PSA ongeveer even groot worden. De portemonnee van de Fransen zal na de overname echter leeg zijn, of in ieder geval niet meer vol genoeg. Een ideale situatie voor Marchionne om langs te komen in Parijs. Moeten de bedrijven geen gelijkwaardige fusie aangaan? Fiat is sterk in Brazilië, terwijl Peugeot in Argentinië zit. Peugeot produceert in Iran, Fiat in buurland Turkije. De DS7 Crossback kan best wel eens iets leuks zijn om aan Amerikanen te verkopen en dat kan FCA regelen. Terwijl PSA via hun fabrieken de Chinese markt voor Chryslers en Fiats kan opentrekken. Een extra punt is daarbij het aflopen van de joint venture op het gebied van bedrijfswagens die dit jaar eindigt: de merkenstrategie is te verschillend. Maar dat is nu juist een kans.

Op papier lijkt de overname van Opel uiteindelijk helemaal niet het einde van Sergio Marchionne aan te kondigen. Het is juist een opmaat naar de uitvoer van zijn dromen. Nu moet hij alleen nog even leren om auto's te verkopen.