Congo is een probleem voor de elektrische auto

Elektrische auto's hebben een maag die niet alleen bestaat uit lithium-ion accu's. Dat 'lithium-ion' is verwarrend, maar er is meer nodig voor een elektrisch wonder. Kobalt bijvoorbeeld. Dat is een noodzakelijk bestanddeel voor een functionerende lithium-ion accu. Tesla kan bijvoorbeeld niet zonder.

Misschien is het goed om daarom even het volgende plaatje te laten zien. Hier worden moeilijk verkrijgbare, dure en tegelijk onmisbare ingrediënten voor de elektrische auto getoond. De prijzen zijn per ton.

De prijzen van kobalt stijgen alleen maar. Deze cijfers zijn alweer oud, wat veel zegt. Voor december kostte een ton kobalt nog geen dertigduizend dollar. Inmiddels betaalt men voor die hoeveelheid bijna vijftigduizend dollar. Een prijsstijging van dik zestig procent in drie maanden. Hier escaleren dingen vreselijk uit de klauw. 

Daar komt nog bij dat er (op dit moment) een duidelijk plafond aan kobalt-productie zit. De jaarlijkse max is 180K ton per jaar. Hoe populairder de elektrische auto wordt, des te pijnlijker en prijziger deze maximaal haalbare hoeveelheid is. Hoe onbeweeglijker het aanbod, des te sterker de prijs reageert als de vraag beweegt.

De prijsstijgingen zijn deels te verklaren doordat bijna tweederde van de mondiale kobaltproductie uit Congo komt, een land dat qua politieke stabiliteit elf op de Schaal van euhm...Congo scoort. De politieke situatie is er ernstig onzeker, wat zich vertaalt naar de prijzen voor kobalt en mogelijk zelfs voor de prijzen van elektrische auto's. Dus als we de wereld een stukje mooier willen maken en elektrische auto's voor de massa beschikbaar willen stellen, moet er orde op zaken gesteld worden in een van de meest corrupte landen ter wereld. We verwachten Paul van Vliet voor een eventuele campagne te kunnen strikken. 

Alleen al omdat kobalt mijnen een walgelijk smerige en nietsontziende business is waar kinderarbeid aan de orde van de dag is.