Recensie: is Top Gear dan eindelijk herboren?

Het 24e seizoen van Top Gear is belangrijk. Het is eigenlijk een laatste kans om te scoren voor de fans. Eén verloren run van zes afleveringen wordt wel vergeven. Produceer een gebrekkig tweede seizoen en de kijker concludeert dat het project is mislukt. 

Geen zorgen, niets wijst daar op.

Er is een nieuw intro. 'Jessica' is natuurlijk onaantastbaar, dus de muziek is gelukkig hetzelfde. De beelden waaronder de muziek is geplakt, zijn alleen gloednieuw. Nu pas is goed zichtbaar hoezeer het vorige intro al jaren over zijn houdbaarheidsdatum heen was. De nieuwe welkomstbeelden zijn zo fris als ijskoffie.

Door naar de studio, die is ook aangepast en volgehangen met - je verwacht het niet - auto's. We zien een Lambo en een Ferrari een nieuwe petrolhead's den in een strakker en samenhangender geheel.

En dan gaat het eigenlijk direct een beetje mis. Het nieuwe Top Gear-trio heeft nog steeds niet de chemie waarvoor honderden miljoenen mensen naar het oude triumviraat keken. Dit is het nadeel van een succes opvolgen: de oude Top Gear-boys hadden die chemie ook niet direct, maar het nieuwe team wordt afgerekend op de hoogtijdagen van Clarkson, Hammond en May. Ergens is dat oneerlijk, maar het is ook onontkoombaar. Het humoristisch bedoelde samenspel in de studio is als dikke stookolie; kost nog een hoop energie om vlammend te maken.

Wat zeiden we net ook weer? Geen idee. Hier, neem perfecte beelden van een Ferrari FXXK in de handen van Chris Harris. De FXXK is een opgevoerde LaFerrari voor harddrugsgebruikers, een beest waarmee Harris - die in tegenstelling tot zowat alle andere presentatoren, oud en nieuw, wél echt kan rijden - de aflevering nu al tot grote hoogten stuwt. De Ferrari is waanzinnig, Harris is dierlijk maar gearticuleerd, muziek en beeld maken het af. Zoiets hebben we in lange tijd niet gezien, ook niet in The Grand Tour.

It's performance art.

Fuck, de celebrities zijn nog steeds niet geschrapt. James McAvoy, acteur, saai. Maar wacht even met een glas wijn halen. Want het zwakste element in de show heeft een ideeëninjectie gehad. De reasonably priced car is vervangen door een reasonably fast car, de Toyota GT86. En - erg leuk - Harris in plaats van The Stig als instructeur. Het item gaat eigenlijk nergens naartoe (we krijgen niet eens de tijd van de gast), maar doodsangsten en een boze Harris zijn mooi om naar te kijken.

Vervolgens een soort nieuwsachtig item dat ook nergens naartoe gaat, maar daarom des te beter is. Matt LeBlanc demonstreert hoe je voor anderhalf ton in ponden, een superkrachtige hogedrukspuit kunt bemachtigen en gebruiken. Alles gaat kapot, einde. Mooi!

Daarna Harris die zich opwindt over continuity errors in films als het aankomt op auto's. In het ene shot zie je een ZRW/2 met spoiler en in het volgende shot een HBV/3a zonder gekoelde schijfremmen. Mierenneuken op orgieschaal. Geinige observatie, geen nieuws, geen richting, maar toch vermakelijk om naar te kijken.

Een challenge van de oude school. Nieuwe auto's zijn niet betrouwbaar, ze zijn pas betrouwbaar als ze nog steeds werken na een retourtje maan. De opdracht: ga naar Kazachstan en vind daar uit welke auto met meer dan 460 duizend mijl op de klok, zo betrouwbaar is als graniet. De kandidaten: een Volvo V70 (Harris), een Mercedes E-klasse (LeBlanc) en een London Taxi (Reid). Samen gaan ze op weg naar een Russische raketlancering op de steppe van Kazachstan. Je merkt dat de heren langer bij elkaar zijn voor het maken van een item zoals dit: ze zijn beter op elkaar ingespeeld en maken gevattere grappen. Dit item kan haast niet mislukken - en doet dat ook niet. 

Eerste uitdaging: wie rijdt het snelste lap in een verlaten pitmijn? Het loopt te zeer uit de hand om helemaal gescript te zijn. Dat is goed. Tweede uitdaging: rij anderen kapot en vermijd dat zij jouw auto beschadigen op een piepklein circuit waar kort tevoren nog met een geitenkarkas werd gezeuld.

Eenmaal in de terug studio zit de acteur er nog steeds. Raar. Dan blijkt echter dat we net naar een trainingssessie op het Top Gear-powertrack hebben zitten kijken en we nu zijn offciële lap te zien krijgen. Dit werkt gewoon niet, het is ernstig gedateerde televisie. Hopelijk zien we de acteur niet terug in volgende cut naar de studio.

Terug naar de uitgestrekte saaiheid van Kazachstan, waar de heren kijken welke deelnemer aan de antiques roadshow het dichtst bij de topsnelheid volgens fabrieksopgave komt. Het is tamelijk idioot om te zien dat auto's die zo lang zo slecht behandeld zijn, zo opvallend goed presteren. De vierde opdracht bestaat er dan ook in om goede prestaties nooit meer te kunnen herhalen: pers er zoveel mogelijk extra kilometers uit. 

Meer gaan we u niet vertellen, maar het was een testament aan de auto. Schitterend geproduceerd en goed gepresenteerd. En dat geldt ook voor de rest van de aflevering. Het nieuwe trio Harris, LeBlanc en Reid kan zich nog niet meten aan hun illustere voorgangers, maar ze hebben de potentie. Het schrappen van Chris Evans, die rare Ier en de bitse Duitse is een uitstekende beslissing geweest. Nu kunnen we eindelijk zeggen dat autoliefhebbers twee goede autoprogramma's kunnen kijken: The Grand Tour én Top Gear.

Lees hier de recensies van het vorige seizoen Top Gear.