Voor de goede orde: we hebben het hier zoals u al zag aan het plaatje over de 'analoge' Ford GT, de tweede generatie van ca. 10 jaar geleden met de good old V8. De nieuwe GT heeft weliswaar een bewonderenswaardige top van 350+ km/u, maar dit is een unit die speciaal is geprepareerd om heel snel heel hard rechtdoor te rijden. Uiteraard zijn de makers van Amerikaanse komaf, want als er één volk de merkwaardige obsessie heeft met zo hard mogelijk rechtuit rijden dan zijn het de Amerikanen wel.
Tijdens de Texas Mile verpulverde het exemplaar van M2K Motorsports het record op de staande mijl (vanuit stilstand zo snel mogelijk een mijl - 1,6 kilometer dus - rijden). De ca. 2000 tot 2500 pk sterke twinturbo Ford kwam met 293,6 mph langs het meetpunt: dat is 472,5 km/u. Mocht het blok nog wat extra toeren aankunnen, dan is een top tegen de 500 km/u mogelijk. Onboard ziet dat er als volgt uit:
Voor de goede orde: het huidige, door het Guinness Book of Records geratificeerde, record is met 431,2 km/u in handen van de Bugatti Veyron Supersports. De hoop is dat de Chiron volgend jaar over de 465 km/u gaat. Dit is weliswaar langzamer dan wat deze opgefokte Ford GT met remparachute heeft geklokt, maar daarmee kan je niet van Monaco naar Puerto Banus rijden, en met de Chiron wel, in groot comfort bovendien.
Toch is het bizar dat de ondergrens voor de hypercars tegenwoordig al hoog in de 300-regionen ligt. In 1987 baarde de Ferrari F40 opzien door als eerste auto boven de 200 mph (322 km/u)-grens te gaan, tegenwoordig doet je standaard M5 of RS6 al 300+ als je je dealer lief aankijkt. De hypercars op hun beurt hoppen nu mondjesmaat over de 400-grens, met Bugatti en Koenigsegg voorop. Voor Ferrari, McLaren en Porsche is het slechten van de 400-barrière nog niet zo relevant. Nog niet.