In ye olden days was Top Gear het enige programma op de buis waarvoor je thuis bleef later begon met buitendedeurs zuipen. Het is lelijk en cliché geformuleerd, maar Top Gear was een instituut. Het was televisie waarvan je genoot en waarvan je de onnavolgbaar goed gecomponeerde one-liners de volgende dag bij de waterkoeler oplepelde.
En nu? je hoort er niemand meer over. Natuurlijk, wij hebben voor de vorm een en ander gerecenseerd, maar als cultureel fenomeen is Top Gear tegenwoordig net zoiets als abstracte dans: niemand heeft het erover en wie er wel over spreekt, maakt het belachelijk met een verwijzing naar de goede oude tijd toen geluk nog heel gewoon was.
En dat terwijl het nieuwe Top Gear - om terug te komen op die recensie - gewoon echt een goed programma is. Het is mooie televisie en het huidige drietal van Harris, Reid en LeBlanc heeft de potentie om een triumviraat te worden zoals de klassieke Top Gear-guys dat waren. We zijn de eerste om toe te geven dat de bijtende humor slachtoffer is geworden van een overdosis manhuggery, maar dat maakt iets niet onmiddellijk kuttelevisie.
We laten de kijkcijferdiscussie even liggen. We hebben het over de impact die Top Gear op de petroseksuele samenleving heeft. Dus nogmaals: zeg eens eerlijk, kijkt u Top Gear? Deel vooral uw oprechte en ongezouten mening.