Køpøn! De minst subtiele productie-Diablo ooit gemaakt

Zodra een fabrikant een GTR-badge op zijn model plakt, dan weet je: dis gonn' be gud. Kort na de overname door Audi in 1998, werd er achter de schermen bij Lamborghini volop gewerkt aan de Murcielago. Echter, de Diablo (GT) moest nog een paar jaartjes mee. De supercar uit Sant' Agatha Bolognese kreeg in GTR-vorm een extra dosis rauwe aantrekkingskracht door de knop overal naar standje 11 te draaien: de 6.0 V12 werd opgepompt tot 598 pk / 640 Nm, er werd veel koolstofvezel gebruikt, en alles wat niet direct nodig was werd in het kader van gewichtsbesparing gestript of lichter gemaakt, inclusief plexiglas ruiten. Tegenwoordig gangbare praktijken in supercarland, maar in 1999 was dit nog zeer indrukwekkend.

De GTR was race ready, en zijn eigenaren gingen er dan ook het circuit mee op, in de voorloper van de Super Trofeo-serie, waarin tegenwoordig met V10-Lambo's geracet wordt. Deze ultieme Diablo had meer vermogen dan de 580 pk sterke Murcielago die in 2001 volgde en er werden slechts 40 exemplaren gemaakt (oorspronkelijk 30, maar er kwamen 10 bonus-GTR's bij). Het prijskaartje was met dik 3 ton in USD (een tonnetje of zes in guldens) ook navenant.

Voor de liefhebber die op een dergelijke eenhoorn aan het azen is: momenteel staat er eentje te koop in Denemarken, met slechts 10.000 km op de klok. De prijs is op aanvraag, en ga er maar van uit dat je flink moet bloeden om de sleuteltjes uit de Scandinavische knuisten van de dealer los te krijgen. Maar dan heb je wel iets unieks met achterbanden waar je een 787 Dreamliner op kunt laten landen. Køøp dän!