Mark Fields is weg bij Ford. Veel mensen zeiden na zijn ontslag dat ze het ook wel een beetje hadden verwacht. Achteraf voorspellend, wezen ze op de almaar dalende aandelenkoers van Ford. En ja, een kind kan zien dat de koers van het merk alleen maar is gedaald sinds Fields in 2014 het roer overnam. Koersen zeggen echter lang niet alles; ze zeggen vooral wat beleggers denken.
Want aan de andere kant boekte Ford onder Fields prima winsten. De afgelopen twee jaren konden recordwinsten worden genoteerd. Dus zo gemakkelijk is Fields vertrek niet te verklaren. Behalve als we koersen zien als een uitdrukking van vertrouwen. Er was geen vertrouwen in Fields om Ford voor te bereiden op de grote veranderingen van de 21e eeuw. Hij leek geen veelbelovende antwoorden te bieden op het gebied van zelfrijdende auto's en mobiliteit. Mark Fields werd te veel een gemankeerde fossiel bevonden.
Dat blijkt bijvoorbeeld uit het volgende: eind 2015 was Ford bezig een deal met Google te sluiten. Door cultuurverschillen (ja echt: Ford wilde de deal direct delen met Wall Street, beleggers blij maken en vond de door Google gewenste discretie maar nonsens) kwam de deal nooit van de grond. Het was de bedoeling dat Google en Ford gezamenlijk zelfrijdende auto's zouden ontwikkelen. Het was de bedoeling dat Ford van oude man in comeback kid zou veranderen. Fields is dat in ieder geval niet gelukt.