Het circuit van Le Mans is nu veiliger, maar beter is het niet

De coureurs die daadwerkelijk hun kloten op het hakblok leggen, zich laven aan overdoses adrenaline en uiteindelijk degenen zijn om wie die hele veiligheidsdiscussie draait, ontkennen geen moment dat de veiligheid inderdaad is verbeterd. Maar ze waarschuwen ook dat het zeldzaam snelle circuit van Le Mans (dik tachtig procent wordt geplankt) een poepsaaie bedoening wordt.

Een coureur is een coureur omdat hij vroeger uit zijn speeltoestel donderde, met zijn bebloede kop huiswaarts keerde en de volgende keer gewoon beter oplette - ook al probeerde hij de grens steeds een tikje te verleggen. Een coureur is niet iemand die zich als roekeloos kind oneindig liet vallen omdat de rubbertegels 'm toch wel zouden opvangen. Het ene kind kweekt een dikke huid, het andere joch heeft een laag voorhoofd.

De Le Mans-coureurs ergeren zich daarom aan de iedereen-is-een-winnaarmentaliteit die het aangepaste circuit lijkt te hebben overgenomen. Het is veiliger, maar cruciale bochten zijn aangepast zodat coureurs met twaalf jaar basisschool ook een goede kans maken ze levend door te komen. Wij citeren Jan Magnussen: "I'm not necessary (sic, AB) a fan of moving the walls and the barriers further away. If you move them miles away, this track becomes like any Formula 1 circuit and anyone can be fast."

Winnen zonder stalen ballen is geen winnen, zo vatten we maar even samen. De mannen van Le Mans houden dapper stand.