Rijtest: Audi S5 Sportback

Walter de Silva leeft nog. Op een soort subliminaal niveau. Hij tekende ooit de originele A5 (foto), zonder enige twijfel de mooiste Audi in jaren. Volgens de overlevering was de auto zijn favoriete ontwerp. En hoewel de man tegenwoordig bezig is met het ontwerpen van schoenen - wij verzinnen dit ook allemaal niet - leeft zijn nalatenschap voort. De nieuwe Audi S5 Sportback behoudt de lijnen van De Silva en is daarmee nu al klassiek te noemen. 

Zoals een mens plezier beleeft aan een mooi gevormde schelp, zo kan hij zich laven aan de potente symmetrie van de motorkap van de S5. Het oog wil ook wat, maar de ledematen moeten uitkijken. Voor je het weet snij je je aan de scherpe lijnen. En dat zou zonde zijn, want dan bloed je met je kreupele klauwen het interieur onder. Dat is nu net het zenuwcentrum waar stijl en straat samenkomen.

Wat onder de kap ooit begon als een V8, werd een V6 met een supercharger en is nu een V6 met turbocharger. En dit is geen turbocharger van de zwarte markt in Beverwijk. Dit is een zogenaamde twin-scroll. Deze turbo vangt aparte uitlaatstromen uit de cilinders af, op basis van de slag in die cilinders. Dat eindigt met angstaanjagend veel beter werkende turbo's, praktisch geen turbogat en daarmee absolute power op ieder gewenst moment.

Dat betekent in de S5 Sportback maximaal koppel van 500 Nm op eigenlijk elk bereik tussen nul en schijndood, 354 pk en naar de honderd in 4,7 seconden. Deze zescilinder doet dus totaal niet onder voor de V8 voorvader. Kracht en vermogen zijn gekoppeld aan een achttraps automaat, waardoor je altijd optimaal on the power bent - of gewoon beschaafd kunt cruisen. En dat in een auto met de kaken van Robert Redford, de lijn van een fastback en vier zitplaatsen. Serieus, deze auto komt achterlijk snel vooruit. 

Het innerlijk gaat echter verder dan wat er onder de kap gebeurt. Het is er zwart met stukjes aluminium. In een auto voor dit geld verwachten we meer creativiteit. Het verschil tussen zakelijk en exuberant zit hem niet in kleur, of zelfs materiaal. Het zit 'm in de mate waarin de ontwerper eraan toegeeft om het stijlboek van een sombere porno-acteur over te nemen. Dit is Morticia Adams met een voorbinddildo.

Maar daar voel je niks van, zoals een zeker persoon ons weleens in herinnering brengt. Het interieur past wel (pun intended). Een fijn afgeplat stuur en een ergonomie die een mens de indruk geeft dat de auto om de bestuurder is heen gevouwen. Het heeft niet de directheid van zoiets als een fiets of het organische gevoel van een Jaguar XE maar de vierwielaandrijving geeft een gevoel van macht. Zelfs als het sneeuwt in je autocratisch gerunde staatje. Dat is waarlijk waar voor je geld.

Die van ons had zoveel opties dat-ie bijna door zijn banden zakte, dus bij koop hadden we 111.000 euro moeten afrekenen. 

PS. In de week dat we hem reden was de fotograaf ziek/zwak/aanstelleritis, dus voor nu enkel een stapeltje studioshots.