Autobahn vergelijkt: Ferrari FF vs. GTC4Lusso

Het is januari 2011 als Ferrari de wereld verrast met de opvolger van de Ferrari 612 Scaglietti. Deze FF wijkt af van conventies, met zijn uitgesproken designtaal en Shooting Brake-proporties. Het is een auto die je haat of waar je mee wegloopt, een middenweg lijkt niet te bestaan.

Onder de kap ligt een 6.262 cc grote atmosferische V12, goed voor 660 pk en 683 Nm, een gemiddeld verbruik van 1:6, en een monsterlijke CO2-uitstoot van 360 gram per kilometer. Het mag duidelijk zijn: verbruikscijfertjes speelden een ondergeschikte rol bij deze royale cruiser.

Door de jaren heen heeft de FF enkele bekende eigenaren: toekomstig Top Gear-presentator Chris Harris, die er een krediet voor afsloot, voetballert Graziano Pèlle, en Tim Burton - onder de internetgeneratie beter bekend als Shmee150. Minder leuk: de Nederlandse ondernemer Ronald Moerings had een FF, maar hij en zijn passagier verongelukten in november 2015 noodlottig op de Duitse Autobahn.

De naam FF is een afkorting van Ferrari Four, een verwijzing naar de vier zitplaatsen én een ingenieus vierwielaandrijvingssysteem, dat 4RM (4 Ruote Motrici) heet. Dit systeem weegt slechts 50% van een conventionieel AWD-systeem, omdat het eigenlijk niets meer is dan een extra versnellingsbak op de vooras, vóór de V12. De voor- en achteras hebben geen mechanische verbinding, en de tweede bak ontvangt zijn vermogen en draaimoment direct van de krukas.

Ferrari doopt deze tweede bak "power take off unit" (PTU). Hij bestaat uit slechts 2 voorwaarste versnellingen en een achteruit. De eerste versnelling is 6% langer gegeard dan de tweede versnelling van de normale bak, en loopt mee met de eerste 2 versnellingen, het tweede verzet van de PTU is 6% langer dan de vierde conventionele versnelling, en is gekoppeld aan de derde en vierde versnelling. Vanaf de vijfde versnelling vertrouwt Ferrari er op dat de 295 mm brede achterwielen al het draaimoment kunnen opvangen.

De FF weegt droog 1.790 kg. sprint in 3,7 seconden van stilstand naar 100 km/u, en bereikt een topsnelheid van 335 km/u. Over productieaantallen doet Ferrari geen uitspraken, maar de schattingen liggen op ongeveer 800 exemplaren per jaar. Hiermee moeten er dus een kleine 4.000 FF's zijn gemaakt, ongeveer evenveel als de Lamborghini Murcielago (die op 4.099 stuks uit kwam).

Voor het ontwerp van de Ferrari FF tekende de designstudio Pininafarina.

De facelift van de FF gewoon weer 'FF' noemen was kennelijk geen optie in Maranello, de cijfer- en lettermeesters vonden GTC4Lusso een betere keuze. Qua formaat wijzigde de auto nauwelijks (tussen haakjes de afmetingen van de FF): lengte 4.922 mm (4.907), breedte 1.980 mm (1.953), hoogte 1.383 mm (1.379). U ziet, de auto groeide minimaal (15 mm) in de lengte, maar werd vooral een stukje parkeergarageonvriendelijker, met een breedte die op twee centimeter na 2 meter bedraagt.

Wellicht de grootste technische wijziging aan de GTC is de toevoeging van een meesturende achteras. Op lage snelheid moet dit kleinere draaicirkels mogelijk maken, en op hogere snelheid moet het de auto meer stabiliteit verlenen.

De 6.262 cc V12 bleef, maar kreeg er 30 pk en 15 Nm bij, goed voor een totaal van 690 pk en 697 Nm. Ook schroefden Ferrari's technici de compressieverhouding op tot een forse 13,5:1. De topsnelheid blijft 335 km/u, maar 0-100 gaat met 3,4s nu 0,3 tellen rapper. Het extra toegevoegde gewicht van de achterwielbesturing werd op andere plaatsen goedgemaakt, evenals de FF weegt de GTC4Lusso droog 1.790 kg. 

Grootste uiterlijke wijzigingen zijn de nieuwe dubbele achterlichten, de plattere, gemenre kont, en het ge-update interieur met verplaatste luchtroosters en een groter infotainmentscherm. De traditionele sleutel maakte sinds de 488 GTB plaats voor een keyless exemplaar, dus dat heeft de nieuwe GTC ook.

Niets vergelijkt zo goed als beelden, en dus maakten we een klein vergelijk tussen de Ferrari's, waaruit de cleanere voorkant (doorgetrokken koplampen, en een grille die beter integreert in het design), geprononceerdere roosters en achterkant, en het subtiele andere knikje in de C-stijl van de GTC4Lusso naar voren komen. Ook de middenconsole werd een stuk minder druk, een hele verbetering.