Althans, dergelijke opschepperij is waargenomen. De soort wordt intensief bestudeerd door de wetenschap, maar er heeft nog geen grootschalig onderzoek plaatsgevonden naar testikelomvang.
Momenteel is de Homo explosivae asiatus wereldwijd het talrijkst. Ze hebben in de vorige eeuw de aanvankelijk heersende Homo explosivae britannica vrijwel volledig uitgeroeid. Na een sluipende opmars van snel lopende asiatus tweepotigen namen vierpotige mutaties van de soort de overgebleven leefgebieden van britannica's in. Volgens het WNF nu een bedreigde diersoort. Britannica's, afkomstig uit het pleistoceen, zijn vrij slome tweebenigen die vaak synchroon (parallel) rechtop lopen. Een typerend kenmerk van de soort is dat ze in rust druppelsgewijs zwarte, vettige sporen achterlaten. Vermoedelijk een gebruik om territorium mee af te bakenen.
Vreemd genoeg overleefde een andere tweebener uit het pleistoceen de asiatus invasie wel. Sterker nog, deze luidruchtige en onregelmatig sprekende geleedpotige Homo explosivae americana is heden talrijker dan ooit.
Er is ook een platte geleedpotige soort ontdekt. De Homo explosivae germanicus. Een vrij solitair creatuur. De talrijke albino's onder hen gedragen zich vaak gezaghebbend. Wat ze nogal gevreesd maakt ondanks hun tongval. Een die sterk lijkt op de dialecten van overlevende, nogal excentrieke edoch als sympathiek ervaren britannica's.
Het meest kleurrijke is de relatief zeldzame Homo explosivae desmoducatis. Eveneens een tweebenige, geleedpotige soort. Wel een die ondanks deze handicap snel heeft leren denken en handelen. Hun paradijselijk rode of soms gele uiterlijk, en revibrerende tongval maakt ze erg aantrekkelijk.
Ongeacht om welke ondersoort het gaat, de Homo explosivae valt niet bij iedereen in de smaak. Met name maniacalis mutanten worden vanwege hun zucht naar snelheid irritant gevonden. Een hunkering die mogelijk verband houdt met de omvang van de reeds genoemde testikels. Het (vermeende) formaat ervan levert soms eigenaardig gedrag op. Zoals het met snelle handbewegingen masturberisch open- en dichtdraaien van het gas wanneer in rust bij verkeerslichten.
Volgens sommige wetenschappers is dit gedrag vergelijkbaar met het borsttrommelen van gorilla's, en moet het testikel imponerend uitstralen. Andere wetenschappers denken dat het een overgeleverde britannica traditie is. Geboren uit noodzaak. Ze spraken net als de americana in rust soms haperend. Is de hapering bij americana's een aangeboren ritmische stotter waar ze zich als een varken in de modder bij voelen, britannica's konden er stil van vallen. En moesten met genoemde handbewegingen sprekend blijven. Dit proces heet 'blippen'. Iets waar ik zelf als asiatus transgender van vage britannica komaf erg aan verknocht was. Mijn rechtgelijnde vierpotige schatje Z ("Zed" -van Kawa Z650C) had het niet nodig.
Resumerend, het blippen hoeft dus niets met de omvang of invloed van testikels te maken hebben. Er zijn alleen veel mensen die deze rustieke traditie niet begrijpen.