Techpr0n! Heeft McLaren goddelijke grip dan eindelijk gekraakt?

Een van de meeste beproefde manieren om koppel los te laten op het rijoppervlak, is middels een sperdifferentieel. Dat is een doorontwikkelde versie van een normaal of open differentieel. Een open differentieel stuurt kracht naar het wiel met de minste weerstand. In gewone auto's merk je daar normaliter niets van, maar er zijn redenen waarom een terreinwagen 'locking diffs' heeft en waarom ook sportwagens steeds vaker met geavanceerde sperdifferentiëlen werken.

Er zijn twee centrale problemen. In de eerste plaats moeten de wielen van een voertuig niet altijd dezelfde rotatiesnelheid hebben. In een bocht draaien de buitenwielen bijvoorbeeld sneller dan de binnenste. In de tweede plaats moeten wielen ook niet altijd dezelfde hoeveelheid koppel toegediend krijgen, of iets preciezer: een ongelijke koppelverdeling is soms efficiënter (koppelverdeling in een open differentieel is altijd 50/50). In die gevallen is een sperdifferentieel handig. Of de magie van torque vectoring, dat werkt ook via een differentieel.

Maar er zijn andere manieren om tot optimale tractie en krachtoverbrenging te komen. Mazda werkt nu bijvoorbeeld met een systeem dat G-Vectoring Control (GVC) heet. De bestuurbaarheid en vooral het vermogen een bocht te tackelen, nemen navenant toe doordat Mazda bij insturing een minieme en gedoseerde hoeveelheid koppel wegneemt bij de achterwielen, waardoor de neus steviger het wegdek inzakt. Schitterende techniek.

McLaren gebruikt echter met een nog ander systeem. De P1 plant zijn koppel door middel van 'brake steer'. Het bizarre is dat McLaren hierdoor geen sperdifferentieel nodig heeft. Een van 's werelds gemeenste hypercars rijdt op eeuwenoude techniek. Brake steer werkt namelijk met een open diff. 

Als je een bocht naar rechts indraait, zijn de wielen links beter geplant. Zij kunnen meer koppel wegzetten. Maar goed, dat maakt niet zoveel uit, want het maximale aantal Nm wordt bepaald door het wiel met de minste tractie (50/50-verdeling, 'member?) en dat zijn de wielen rechts, rechtsachter in een tweewielaandrijver als de P1. Nogal zonde. Daarom heeft McLaren een systeem ontwikkeld dat een sperdifferentieel imiteert op basis van een open diff en remmen. Door in een rechtsdraaiende bocht, de rechterwielen licht af te remmen, neemt hun tractie toe, waardoor de maximale hoeveelheid koppel die in totaal overgebracht kan worden, toeneemt. 

Tamelijk ingewikkeld, als je ook gewoon een sperdifferentieel had kunnen gebruiken, maar misschien zien we iets over het hoofd.