/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fsource%2Fautobahn%2Fb97bdd3302_back-to-the-future-002.jpg)
In de jaren ’50 en ’60 kon het niet op, in de USA: chroom, vinnen, dikke V8’s. Een landjacht voor elke garage in de Amerikaanse voorsteden. Op de autoradio (nog zoiets nieuws!) en de 8-track (ook! Maar dan met enorme cassettebandjes!) klonken de klanken van de nieuwe tijd met veel elektrische gitaren en heupgewieg over de liefde. In Europa stonden we erbij en keken we er naar, met onze Dafjes en Simca’s, die met een beetje goede wil in de kofferbak van een Rock & Roll-slee pasten.
Daarnaast komt Berry ook terug in één van de films die toch wel behoort tot het pantheon van de autofiele cinema: Back to the Future. Wie kan die geweldige Delorean vergeten? Dat waanzinnige jaren 80-monster met z’n opklapdeuren? Die idiote droom van een over the top designer die uiteindelijk gestalte kreeg in een net niet helemaal functionerend ding dat bestond uit gelijke delen roestvrij staal, cocaïne en een amechtige V6-motor.
Bon, Chuck Berry dus: op het schoolfeestje waar de ouders van Marty McFly elkaar moeten ontmoeten gaat het helemaal mis, Marty moet de gitaar overnemen om wat leven in de brouwerij te brengen en speelt iets wat ze destijds nog nooit gehoord hadden, maar wat al best wel saai was in 1984. Enfin, na wat gerommel met het time-space continuum is de Rock & Roll geboren.
De autowereld is ook zo’n wereldje waar het time-space continuum niet altijd even lekker loopt. Aan de ene kant moeten we met z’n allen massaal groener worden, aan de andere kant worden er nog nooit zoveel SUV’s verkocht. De kleinste Mercedes is inmiddels groter dan een oude S-klasse.
Aan de andere kant komen we, qua elektrische auto’s, weer op het niveau van voor de Eerste Wereldoorlog: ik heb het al vaker genoemd, maar het verleden was soms “groener” dan het heden. De muziek beweegt mee, of althans, tegen de stroom in: de unplugged singer-songwriters kopiëren allemaal Simon, Garfunkel en de rest van de bedaagde tijdgenoten van Chuck Berry en er werd nog nooit zoveel vinyl (echt, langspeelplaten, hoe dan). Oh, en de Delorean wordt weer gemaakt. Tijd is maar een raar dingetje, al is voor Chuck de tijd gekomen.
Intussen gaat de nieuwe tijd in autoland nog niet ver genoeg, voor sommige mensen. Elektrisch? Hybride? Saai. In het mondaine Brabantse Raamsdonksveer (toch een beetje de Silicon Valley van Nederland) werd onlangs de eerste commercieel verkrijgbare vliegende auto op kenteken gezet. Roads? Where we’re going, we don’t need roads!