Sponsordeals met grote bedrijven zijn tegenwoordig extreem veilige, goed doordachte en vaak steriele bedoeningen. De recente deal tussen techbedrijf Hewlett-Packard en Ferrari is daar een goed voorbeeld van. Fiasco's zoals die van Rich Energy en Rokit zijn nu extreme uitzonderingen.
Toch is een deal met een grote naam geen garantie voor stabiliteit. Pakweg dertig jaar geleden bewees betalingsconcern MasterCard dat feitje door het roemruchte Lola de afgrond in te trappen. Door een totaal onrealistisch ontwikkelingsschema kwam het team een paar jaar te vroeg op de grid met een van F3000 en IndyCar-onderdelen aan elkaar hangende auto. Het resultaat liet zich raden.
MasterCard had het lef om geschokt te zijn door de belabberde prestaties, en trok alle steun onmiddellijk terug. Lola-oprichter Eric Broadley moest zijn bedrijf vanwege een schuld van zes miljoen pond na bijna veertig jaar noodgedwongen doorverkopen aan Ierse zakenman Martin Birrane.
Mastercard McLaren
Door de blamage van '97 bleef MasterCard decennialang wijselijk ver verwijderd van de Formule 1. Daar zal echter binnenkort verandering in gaan komen. Volgens ingewijden is het bedrijf in gesprek met meerdere F1-teams voor een heuse comeback. Mercedes en Ferrari zouden deel uitmaken van die onderhandelingen, maar het team van McLaren zou vooraan staan in de strijd om de gele en rode bolletjes.
Slechte PR
De hernieuwde interesse van MasterCard in de Formule 1 heeft ongetwijfeld alles te maken met de stijgende populariteit en wereldwijde uitbreiding van de sport. De recente obsessie met straatraces in grote wereldsteden, concerten en andere toeristische activiteiten past bovendien goed in het business model van een creditcardbedrijf.
Of het een verstandige beslissing is laten we nog maar even in het midden. Het MasterCard-Lola verhaal is immers een van de meest beruchte bladzijdes uit de geschiedenis van de Formule 1. Constant herinnerd worden aan de fouten uit het verleden is niet bepaald goede PR voor het bedrijf.
- Lola,