Het begon in 2007 met de SP1 op basis van een F430, voor de Japanner Junichiro Hiramatsu. Inmiddels zijn we vele exemplaren verder. De vraag of een SP in de openbaarheid komt is afhankelijk van de klant en zijn behoefte aan privacy. Gelukkig voor de liefhebber delen veel klanten hun trots graag met de buitenwereld, dus zagen we een flink aantal Special Projects de revue passeren. Ze zijn niet allemaal even mooi, maar smaak is iets subjectiefs. Sommige modellen ogen enigszins als luie vertimmeringen van een bestaand model, andere modellen bevatten meer leuke details. Onderstaande vijf modellen vielen bij ons het meest in de smaak.
Zonder twijfel de SP met de beroemdste klant van allemaal, want hij is van ex-Cream-gitarist maar bovenal gevierd solo-artiest en grootverbruiker van marcheerpoeder Eric Clapton. De auto is een hommage aan de 512 BB waarvan hij er drie had. Waarom drie? Omdat jonge rockers nog wel eens achter het stuur stappen na inname van het een of ander, dus niet alle exemplaren bleven in concoursstaat. De auto, op basis van een 458, heeft gewoon een V8 in plaats van een platte twaalf. Het zeer kenmerkende roostertje voor werd wel overgeheveld, ook al ligt daar geen motor. De rood-zwarte kleurencombo is eveneens een verwijzing naar een traditionele two-tone uitvoering van de Berlinetta Boxer (plaatje). Pininfarina stylede Claptons auto in-house.
Eén van de recentste one-offs uit Maranello, gemaakt voor een Britse eigenaar met een voorliefde voor de 288 GTO. De zwarte A-stijl creëert een visueel effect waardoor de cockpit van de auto een wraparound-effect krijgt. Er is een handvol Britten met alle 'hypercars' van de GTO tot met de LaFerrari in bezit, dikke kans dat deze MM naar één van hen is gegaan.
Een verbouwde 599 GTO voor de rijke vastgoedontwikkel-Indiër en GT3-racer Cheerag B. Arya, die in Dubai woont en een garage vol Ferrari's heeft. Een van de beter bewaarde SP-geheimen, want foto's zijn er niet van. En dat terwijl Arya een jaar eerder in een interview met Ferrari Magazine wel liep te pochen over zijn one-off. You tease, you. Kennelijk veranderde Arya, die een klein dozijn Ferrari's in zijn garage heeft, later van mening over het in de schijnwerpers treden, want zijn unieke speeltje zagen we nooit en het artikel in Ferrari Magazine werd offline gehaald. Desalniettemin zien de schetsen er prachtig uit, met een klassieke racestreep in plaatwerk horizontaal over de motorkap. Ook de 599 GTO-donorauto is een beauty.
Een bijzonder gespierde F12 met targadak, die in 2014 aan de wereld werd voorgesteld tijdens de Ferrari Cavalcade op Sicilië. Ook al is hij onderdeel van Ferrari-Special Projects, werden er 2 of 3 stuks gemaakt. De eerste was de rode die je hierboven ziet, verder is er nog een zwart exemplaar. Een chroomzilveren TRS met ontblote V12 die bij de Cavalcade 2015 (Rome) opdook wordt door velen als een derde exemplaar gezien, maar schijnt in werkelijkheid de rode TRS te zijn met een nieuwe laklaag of wrap en een aantal aftermarket (non-Ferrari-) onderdelen.
Een unieke Arie voor de Amerikaanse vastgoedontwikkelaar in ruste Peter S. Kalikow. De stenenschuiver uit New York wilde naast al het productiespul in zijn garage graag zijn 'eigen' Ferrari, en liet een blauwe 599 GTB onthoofden. Toevallig viel zijn order samen met het 45-jarige jubileum van zijn eerste Ferrari-aanschaf, vandaar de naam.
De auto kreeg een koolstofvezel hardtop met een achterscherm, dat 180 graden om kan klappen om zo een unieke kofferbak te maken. De steunberen en delen van de velg zijn in carrosseriekleur uitgevoerd en de grille is verchroomd. Het Blu Antille-kleurtje is direct afgeleid van de 400 Superamerica cabrio uit 1961 die in Kalikows garage staat. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat Ferrari het trucje van de open 599 al onder de knie had dankzij de tot 80 stuks gelimiteerde 599 Aperta. Eigenlijk is het ook gewoon een Aperta met 575M Superamerica-invloeden maar dan heel duur. De Superamerica 45 werd in 2011 tijdens Villa d'Este aan het grote publiek getoond, waarbij onderstaande video geschoten werd.