De vijf grootste criminelen van de Formule 1

4. Didier Calmels

Oplichterij en zelfs maffiapraktijken komen in de geschiedenis van de Formule 1 vrij vaak voor, maar naar brute moorden kun je lang zoeken. Toch is er één zo'n zaak te ontdekken: die van Didier Calmels. De Fransman richtte in 1987 met tweevoudig Le Mans-winnaar en voormalig Renault F1-teammanager Gerard Larrousse het Larrousse & Calmels Formule 1-team op.

Larrousse was verantwoordelijk voor het management van het team, terwijl Calmels zich meer op de financiële kant richtte. Met behulp van Lola-chassis en Cosworth-motoren was de formatie in het debuutjaar vrij succesvol met drie zesde plaatsen. Na een moeilijker 1988 kwam er in één klap een einde aan de samenwerking tussen Larrousse en Calmels.

In het voorjaar van 1989 werd Didier ingerekend door de Franse politie vanwege de moord op zijn vrouw Dominique. Calmels vermoedde dat zijn echtgenoot er een andere partner op na hield, en besloot haar dood te schieten. Volgens de Franse rechtbank betekende de emotionele last van de zaak dat de moord aangemerkt moest worden als een crime passionel. Calmels zou bovendien geen gevaar zijn voor de maatschappij, waardoor zes jaar gevangenisstraf als voldoende werd geacht. De Fransman zou uiteindelijk slechts twee jaar van de straf uitzitten vanwege goed gedrag.

Calmels zocht na zijn vrijlating zijn heil in de financiële sector met de oprichting van Calmels D&P Group. In 2017 kwam hij echter opnieuw in aanraking met de motorsport als een van de financiers van een Indy 500-inschrijving voor Tristan Gommendy. Pas later werd het verleden van de Fransman bekend in de Amerikaanse pers. De controverse die volgde maakte een einde aan de deal met IndyCar-team Schmidt Peterson Motorsports.

5. "Rainer Walldorf"

Via oplichters, maffiosi en gepassioneerde moordenaars komen we uit op een van de grootste monsters die de Formule 1 ooit gekend heeft. Helaas voor Gerard Larrousse is de zaak opnieuw met zijn team verbonden. Na het vertrek van Calmels was Larrousse in 1991 verkocht aan Franse sportwagenfabrikant Venturi. Na slechts een jaar was er echter weer een nieuwe eigenaar: Comstock Development.

De investeringsmaatschappij uit Cannes was eigendom van Duitse zakenman Rainer Walldorf. Althans, dat was het officiële verhaal. Toen er nieuws kwam van een inval in het huis van Walldorf kwam de waarheid echter aan het licht. "Rainer Walldorf" heette in werkelijkheid Klaus Walz, een voormalig coureur die naar het criminele circuit afgegleden was. Walz was onderdeel van een grootschalig Europees netwerk dat gestolen luxe automobielen smokkelde.

Tijdens zijn criminele activiteiten bracht Walz in 1989 een Italiaanse automonteur om het leven. Daarnaast werd hij verdacht van nog eens drie moorden in Italië, Portugal en Zwitserland.

De Franse autoriteiten kwamen hem in 1992 eindelijk op het spoor en vielen zijn huis nabij Nice binnen. Klaus bleef kalm en vroeg de agenten of hij nog even iets uit een kastje mocht pakken. Het bleek om een handgranaat te gaan. Walz stelde de politie een ultimatum: of hij blies ze allemaal op in zijn huis, of de agenten ketenden zichzelf vast aan het meubilair, waarop Walz er met de commissaris als gijzelaar vandoor zou gaan. Het plan werkte.

Walz beval de commissaris om de heuvels in te rijden, waar een handlanger op hem wachtte. De politieman werd vastgeketend aan zijn auto achtergelaten, en de granaat werd in een kippenhok gegooid, waar het ding alsnog tot ontploffing kwam. Walz verdween met zijn handlanger, maar kon de lange arm der wet niet eeuwig voor blijven.

Een maand later werd hij door de Duitse politie aangetroffen in een hotel in München. Na een negen uur lange belegering werd Klaus Walz in een vuurgevecht doodgeschoten.