U kent hem waarschijnlijk van zijn ietwat Amsterdam-onvriendelijke teksten, zijn markante verschijning in het zwart-met-zonnebril, zijn liefde voor Sparta, zijn ode aan de ontplofte mol, en natuurlijk zijn liefde voor de Citroën; de man had mooie CX'en, en nog veel meer. Deelder zei ooit:
“Het is toch gek met die wagens. Kijk, ik heb nou een heleboel Citroëns bereden en ze hadden allemaal ook hun eigen persoonlijkheid. Je gaat er toch op een bepaalde vreemde manier van houden. Dat is niet te beredeneren, de irrationele factor. Dat zit op hetzelfde gebied waar zich de liefde begeeft. Je betrapt jezelf ook dat je op een gegeven moment tegen zo’n auto zit te praten. Als tegen een vrouw. Mijn CX is wel een zij, maar ik zeg toch hij. En tegen zo’n wagen zeg ik dan: ‘goed gedaan jongen’. Maar ’t is toch een vrouw, ergens. Dat is wat je, in deze interactieve tijd, het intermenselijk relatiecontact met je auto zou kunnen noemen.”
Jules Deelder hield het 75 jaar vol op deze aardkloot, maar leefde waarschijnlijk voor 150. Het is te hopen dat de wind tijdens de crematie niet de verkeerde kant opstaat, anders kan half Rotterdam de volgende dag naar de Jellinek. RIP, ouwe dichtert.