VW-baas: Azië veel te dominant in batterijen

Europese autobouwers hebben veel te lang liggen snurken bij de eigen ontwikkeling van batterijen. Hierdoor zijn ze veel te afhankelijk van leveranciers uit Azië. Dat stelt Volkswagens hoogste baas, Herbert Diess.

Met de voorspelde vlucht die de elektrische auto de komende vijf tot tien jaar gaat nemen, is het zaak de benodigde grondstoffen en essentiële componenten veilig te stellen. Dit zijn beide zaken die Europa niet bepaald in overvloed heeft. De grondstoffen zullen we nooit hebben, maar de batterijen zouden we wel kunnen maken. In de toekomst, want nu gebeurt dit nog nauwelijks.

VW-baas Herbert Diess onderkent dit: "Ik vind het schrikbarend dat we een dergelijk grote afhankelijkheid hebben laten ontstaan", aldus de topman tegen Handelsblatt. Europa zou meer moeten ontwikkelen. De vraag die meteen rijst is: 'oké, en wat doen jullie dan, als grootste autofabrikant?' Welnu: Volkswagen heeft zijn aandeel in de Amerikaanse ontwikkelaar Quantumscape vergroot. Dit bedrijf spitst zich toe op solid-state technologie, dat wordt gezien als de volgende stap na litium-ion/polymeren. Ook Japan, een ander economisch blok dat de batterijenboot miste, zet hier op in.

In dit opzicht lijkt er alsnog weinig aan de hand: zorg als VW dat je voldoende old school-batterijen inkoopt en ontwikkel vervolgens met behulp der wet van de remmende voorsprong zelf de volgende generatie. Het probleem is hier wel dat als fabrikanten zelf ontwikkelen, hun concurrenten de producten waarschijnlijk niet afnemen. Daarom ziet Diess meer in een samenwerking of een grote rol voor toeleveranciers: "Als een fabrikant als Volkswagen batterijcellen zou produceren, dan zou bijvoorbeeld Daimler ze waarschijnlijk niet afnemen. Het zou beter zijn niet-merkgebonden te fabriceren. Dat kunnen alleen de toeleveranciers bieden." 

Kortom: Volkswagen gaat niet op eigen houtje batterijen maken, zo lijkt het. Maar waarom zou je niet een consortium van verschillende fabrikanten maken, zoals deze ook al bestaan op het vlak van laadinfrastructuur? Mogelijke problemen op dit vlak worden gevormd door onenigheid over de te volgen koers: solid state wordt als de toekomst gezien, maar het kan alsnog op onoverkomelijke problemen stuiten. Dat maakt het veiligstellen van grondstoffen ook zo lastig: voor moderne cellen en motoren heb je nikkel en kobalt nodig, maar wie zegt dat deze grondstoffen ook in de toekomst nog essentieel zijn in het productieproces?

De reden voor Volkswagens achterstand is te herleiden naar de koers van het bedrijf aan het begin van het decennium: tegen de tijd dat Nissan met de eerste Leaf kwam, stond VW nog vierkant achter dieseltechnologie. Hier was nog meer uit te halen qua efficiency, luidde de lezing destijds. Deze keuze bijt het concern nu in de eigen staart, sinds het na dieselgate vol op elektrisch is gegaan. We mogen toch wel hopen dat er bij het opstellen van de doelen voor 2025 ook gedacht is aan investeringen in batterijtechnologie.

Aan de andere kant kan je je afvragen wat precies het grote probleem is van een Aziatische leverancier, als deze onafhankelijk is? Wellicht zit het hem in de meerkosten van importtarieven, of de macht die je niet-bevriende politici over je geeft, maar ook daar is een oplossing voor: het Chinese CATL zet in het Duitse Thüringen een batterijfabriek, waarmee 240 miljoen euro aan eigen geld gemoeid is. BMW zal de cellen gaan afnemen voor zijn elektro-auto's.