Polestar 2 maakt hebberig [RIJTEST]

Het gebeurt wel eens dat we een auto testen en die onmiddellijk willen hebben. Doorgaans is het dan een auto met een V6, V8 of V12 in het vooronder. Of beter, achter de bestuurder. Het betreft dan meestal een Italiaans merk of een gruwelijk grommende Duitser van het segment dat niet voor huis tuin en keuken zaken geschikt is. Van gewone 'familieauto's' gaat ons hart in het algemeen niet harder kloppen. In het geval van de Polestar 2 is dat anders. Er is iets aan het exterieur van de auto dat hem heel erg "ik wil hem nu hebben" maakt. Zijn het de enorme wielen? Ergens straalt deze ster dat het geen Volvo is, terwijl hij op andere plaatsen juist enorm Volvo uitstraalt. Maar wel minder dan de Polestar 1. We krijgen de vinger er niet op gelegd, maar goed, dan weet u vast dat deze review niet helemaal onbevooroordeeld is. Daar helpt het bij dat er niets verkeerd ging in de dagen dat de witte Polestar 2 bij ons op de redactie klaarstond.

Performance-pack

Bij het naar de auto toe lopen is meteen duidelijk dat deze 2 een Performance-pack aan boord heeft. Achter de grote lichtmetalen wielen zien we goudkleurige remklauwen en ook de ventieldopjes zijn van het gelige metaal gemaakt. Dat betekent dat onzichtbaar in de ophanging ook Öhlins schokdempers zitten die op 21 verschillende manieren zijn in te stellen. Geen idee waarom u dat zou doen, maar stel dat u met uw zware elektrische auto een trackday gaat bezoeken, dan kunt u dus aan de slag met de instellingen. Binnen loopt het geelgouden thema door in de gele autogordels, een leuk contract met de stemmige zwarte bekleding.

Binnen

Blijven we meteen maar even binnen in de auto. Onder het grote glazen dak zien we een lekker clean interieur. Er zit een schakelaar voor de 'versnellingsbak' in de middenconsole met een paar knopjes ervoor. Die zijn voor de achterruitverwarming en de gevarenknipperlichten. Verder bedien je de auto via het scherm in het midden of via de Google Assistant: "Google, zet de stuurverwarming aan" of "Google zet de radio op Slam". Werkt heel handig.

Android

Polestar is er trots op dat zij de eerste auto maken met Android Automotive. Eh ja, dat is dus wat anders dan Android Auto, waarmee je je telefoon op het schermpje van de auto kunt bedienen. In deze auto is de app daadwerkelijk op de auto geïnstalleerd. In de Play Store van Android Automotive zijn alleen nog lang niet alle apps aanwezig. Zelfs Waze en Flitsmeister zijn niet beschikbaar, en dat is toch wel een onhandig punt als je een auto aan het testen bent.

Maar goed, het infotainment werkt verder prima, instappen en tegen Google zeggen waar je naartoe wilt rijden is genoeg om de navigatie te starten. Tijd om de elektromotoren aan het werk te zetten.

Rijden

De Polestar 2 heeft zowel in de vooras als in de achteras een elektrische aandrijving. Samen zijn de motoren goed voor 408 pk. Dat levert een nul naar honderd kilometer per uursprint in 4,7 seconden op. Zoals verwacht van een elektrische auto gebeurt de sprint zonder enige vorm van drama, de horizon komt gewoon ineens idioot snel dichterbij. De topsnelheid van de 2 is 205 kilometer per uur (geen 180 km/u, want het is geen Volvo) en het maximale WLTP-bereik is 470 kilometer.

Zo ver kwamen wij niet (gelukkig niet door problemen overigens), want je kunt de accu's instellen op de beste prestaties. Dan laadt de auto altijd maar tot 90% op. Genoeg voor een dag rijden door Nederland.

Tijdens het rijden voel je meteen dat de auto behoorlijk stug is met zijn sportieve dempers. Met de stuurbekrachtiging ook op zwaar afgesteld voelt de Polestar 2 dan ook lekker sportief aan. Op het dashboard komt alle informatie door die je wilt hebben over de auto, zonder alle speelgoedachtige elektriciteitsstroompjes die je in andere elektrische auto's tevoorschijn kunt halen. Het is clean en effectief.

Tja, hij ziet er goed uit, en hij rijdt heerlijk. Zijn er dan ook dingen die we niet leuk vinden? Tja, het is jammer dat we hem zelf niet als leaseauto mogen uitkiezen. En tja, als we dan toch aan het zeuren zijn, sommige mensen vinden het design van de achterlichten niet mooi. We hoorden eenmaal dat het net een floppy diskdrive lijkt.