5 keer dat de FIA ingreep bij dominantie

Nu Max Verstappen en Red Bull de sport domineren blijven de FIA en de F1 maar herhalen dat ze niet in zullen grijpen. Een kijkje in de geschiedenisboeken leert ons echter dat dat heel normaal is...

1. Actieve hulpmiddelen - Williams 1994

In de jaren '80 en '90 hadden F1 teams nog veel meer vrijheid dan nu. De experimenten van Lotus, Ferrari en Williams leidden in 1992 tot de meest geavanceerde F1-bolides aller tijden. De Williams FW14B beschikte over actieve ophanging, een semi-automatische versnellingsbak, traction control en aan het einde van het seizoen ABS. Met name met de onbevreesde Nigel Mansell aan boord was de wagen niet te stoppen.

Williams wist het concept nog verder te verbeteren met de FW15C, een ontwerp dat van het begin af aan als actieve auto bedoeld was. Naast de snufjes van de FW14B kreeg de opvolger een volautomatische versnellingsbak, fulltime ABS en een vroege vorm van DRS mee. Met een druk op de knop werd de staart van de auto omhoog gepompt, waardoor de diffuser uit de luchtstroom gehaald werd en de auto minder drag had. Gecombineerd met een hogere redline gaf het de FW15C kortstondig verpletterende rechtuitsnelheid. Met Alain Prost en Damon Hill pakte Williams koeltjes beide titels opnieuw in.

Door de extreme complexiteit en kosten van alle systemen en de dominantie van Williams besloot de FIA alle actieve systemen en hulpmiddelen voor 1994 af te schaffen. Hierdoor werd het verzwakte Williams een prooi voor Michael Schumacher en Benetton.

Bandenbreedte - Williams 2003

De periode 2000 tot 2004 kent iedereen uiteraard als het tijdperk van Michael Schumacher en Ferrari. Een blik op de statistieken laat inderdaad zes constructeurstitels en vijf rijderstitels op rij zien, maar in 2003 had die reeks gebroken kunnen worden.

De Ferrari F2003-GA was bij lange na niet zo dominant als zijn voorganger, hoofdzakelijk vanwege hoge bandenslijtage. Hierdoor konden McLaren en Williams weer aanhaken. Toen Williams van bandenleverancier Michelin bredere voorbanden meekreeg voor Monaco leek het even gedaan te zijn met de hegemonie van Der Michael en de Scuderia.

Juan Pablo Montoya won meteen in het prinsdom, en lanceerde samen met teamgenoot Ralf Schumacher een effectieve aanval op Ferrari. Een set dominante 1-2's op de Nürburgring en Magny Cours gaf goede hoop, maar na de GP van Hongarije was het feest alweer over. Een protest van rivaliserende bandenboer Bridgestone (aangespoord door Ferrari) zorgde ervoor dat de bredere voorbanden verboden werden.

Montoya wist in de volgende race op powercircuit Monza nog een tweede plaats te scoren, maar speelde in de slotfase van het seizoen eigenlijk geen rol van betekenis meer. De Colombiaan werd uiteindelijk derde in het kampioenschap, elf punten verwijderd van Michael Schumacher. Het seizoen erop corrigeerde Ferrari de fouten van de F2003-GA, waarna een nieuwe seizoen van absolute dominantie volgde.

Bandenwissels & aerodynamica - Ferrari 2005

Na de zoveelste zegetocht van De Rode Baron had de FIA er in 2004 eindelijk genoeg van. Het regelboek werd voor 2005 specifiek herschreven om de Scuderia een halt toe te roepen. In een volledige tegenstelling van de acties in 2003 richtte de FIA zich op de Bridgestone banden die Ferrari met veel succes gebruikte.

Schumacher deed de paddock in Magny Cours dat jaar versteld staan door vier pitstops uit te voeren en de hele race op kwalificatiesnelheid te rijden. Met een verbod op bandenwissels werd dat voordeel vakkundig weggesneden. Aangezien alleen Ferrari, Jordan en Minardi nog op Bridgestone stonden was de tactiek bijzonder effectief. De Michelin teams konden immers profiteren van het doorgaans minder snelle, maar veel duurzamere Franse rubber. De reden voor de wijziging werd aangemerkt als het verminderen van bochtensnelheden en het verbeteren van de veiligheid.

Naast het verbod op bandenwissels introduceerde de FIA een set aerodynamische aanpassingen. Een hoger geplaatste voorvleugel en een verder naar voren geschoven achtervleugel moesten het effect van dirty air verminderen en meer inhaalmogelijkheden creëren. De wijzigingen zorgden ervoor dat de teams meer aangewezen waren op het genereren van downforce in het midden van de diffuser. Vanwege de vorm van de versnellingsbak kon Ferrari hier echter niet effectief gebruik van maken.

Na twee races met een aangepaste F2004 ging Ferrari verder met de nieuwe bolide. De F2005 was bij vlagen competitief, maar kon op eigen kracht geen races meer winnen. Pas toen alle Michelin-teams zich gedwongen terugtrokken uit de Grand Prix van Amerika pakte de auto een overwinning. Door het FIA-ingrijpen kwam er echter een nieuwe dominante kracht op in de vorm van Renault.