Wat als we van onderzeeërs vliegdekschepen zouden maken?

Op de begraafplaats van idiote ideeën ligt vooral het militaire ereveld bezaaid met lijken. Wat dacht u van de onderzeeër die tevens kon dienen als vliegdekschip? Gelukkig sturen de Amerikanen dat niet naar Noord-Korea.

Achtergrond Willem Jan Hilderink

Het Amerikaanse corps diplomatique verkeert in een crisis. De regering-Trump heeft niet alleen alle politiek benoemde diplomaten weggestuurd (wat gewoon is), maar ook het mes gezet in de laag daaronder. De niet-politieke top van het State Department is geloosd. Dit is een brain-drain van jewelste en ondermijnt de diplomatieke macht van de Verenigde Staten. Het is zo ernstig dat de Amerikaanse minister van Defensie, James Mattis, heeft gezegd dat de bezuinigingen eigenlijk onverantwoord zijn. Zijn woorden laten aan duidelijkheid niets te wensen over: "If you don’t fund the State Department fully, then I need to buy more ammunition ultimately". Er staat geen maat op de kwaliteiten van James Mattis.

Dit is een van de redenen waarom de VS een vliegdekschip richting Noord-Korea heeft gestuurd. Diplomatiek is het namelijk best treurig gesteld, dus je moet militair wat uitrichten. En dat terwijl je op dit moment meer hebt aan een diplomatiek leger. Maar goed, we moeten maar zo denken: het kan altijd erger. Met een onderzeeër annex vliegdekschip bijvoorbeeld.

Meerdere grote mogendheden hebben hier in de eerste helft van de twintigste eeuw naar gekeken. De Japanners kwamen het verst, ook al was de oorlog voor hen toen al verloren. Zij bouwden de I-400-klasse die tot de komst van de nucleaire onderzeeërs in de jaren zestig de grootste onderzeeërs ooit waren. Ze maten 120 meter en verplaatsten een kleine 6700 ton. Verreweg het interessantste aan deze kolossen was de mogelijkheid om te dienen als vliegdekschip.

Dat zat als volgt in elkaar. De onderzeeër had een ingebouwde waterdichte hangar met ruimte voor drie vliegtuigjes die ieder met een torpedo waren uitgerust. Als ze in de hangar stonden, waren de vleugels ingeklapt. Voor gebruik werden de (water)vliegtuigjes gekatapulteerd door een systeem dat werkte op luchtdruk. Het idee was dat de vliegtuigen konden terugkeren en met een kraan weer de onderzeeër ingetakeld konden worden. 

Waarom zou je dit willen? Waarom zou je een onderzeeër die het moet hebben van onzichtbaarheid zo groot maken dat-ie niet echt te missen is? Er zijn tenminste twee redenen. In de eerste plaats kan een vliegtuig het aanvalsgebied van je onderzeeër drastisch vergroten. De actieradius waarbinnen je kan aanvallen is domweg groter. In de tweede plaats betalen onderzeeërs een hoge prijs voor hun onzichtbaarheid: ze zijn praktisch blind. Vliegtuigen kunnen waardevolle verkenningsmissies uitvoeren.

Geen van de veronderstelde voordelen woog uiteindelijk op tegen de nadelen. Tot een moderne synthese van vliegdekschip en onderzeeër is het nooit gekomen. Dat is misschien maar beter ook, want dan hadden de Amerikanen helemaal niets indrukwekkends gehad om schurkenstaat Noord-Korea naar hun wil te buigen.

Dit artikel is onderdeel van de serie Autobahn Alert. Lees hier de voorgaande delen:

Achtergrond

Om te voldoen aan wet- en regelgeving rondom kansspelen zouden we graag eenmalig willen weten of je 24 jaar of ouder bent.