FOTO'S. NunaX gaat titel TU Delft in Solar Challenge verdedigen

De 3.000 km lange race wordt om de twee jaar in een tijdsbestek van 4 tot 7 dagen verreden door de Australische Outback. Er zijn drie klassen: Challenger, Cruiser en Adventure. De NunaX komt in de eerste categorie uit, en is titelverdediger: in 2017 won de TU Delft met de Nuna9. De teamleden zijn allemaal studenten, die hun studie minimaal 1,5 jaar opzij zetten om mee te kunnen doen aan de race.

De NunaX is de lichtste en kleinste zonneauto tot nu toe: hij weegt 135 kg. Naast zonne-energie profiteert het voertuig ook van windenergie. Technisch manager Bruno Martens legt uit: “Tijdens de vorige race ontdekten we dat de kleine Nuna9 flink profiteerde van de harde zijwind die we altijd hebben in het zuiden van Australië. Een beetje zoals een zeilboot op de wind vaart. Ditmaal hebben we daar in het ontwerp specifiek rekening mee gehouden. De canopy [de koepel bovenop, red.] en wielkappen zijn zo gevormd dat de auto bij zijwind als het ware een duwtje in de rug krijgt. We maken met deze auto dus niet alleen gebruik van zonne-energie, maar ook een beetje van windenergie.”

In augustus vertrekt het team naar Australië, voor de voorbereidingen ter plekke. Ook Eindhoven is van de partij, met hun nieuwe Stella. Hierover leest u hier meer.

Voor de liefhebbers slaan de makers ons met een aantal aardige feiten over de NunaX om de oren:

• NunaX is de kleinste en lichtste (135 kg) auto ooit, en – tenzij de concurrentie met een nog lichtere auto komt - de lichtste auto die ooit aan de zonnerace meedeed.
• Om gewicht te kunnen besparen is elk onderdeel van de auto opnieuw ontworpen. Voor sommige gebruikt het team andere grondstoffen, bij andere onderdelen is er materiaal afgeschaafd: een verschil van soms maar twee gram. Maar elke gram telt.
• De auto is bijzonder gestroomlijnd: de zijspiegel van een gewone personenauto heeft meer luchtweerstand dan NunaX.
• Het zonnepaneel bestaat uit gallium zonnecellen, die normaal worden gebruikt in de ruimtevaart. Deze zijn veel efficiënter dan de siliciumcellen die op daken liggen.
• In plaats van de standaard laag van glas die de cellen normaal gesproken beschermt, brengt het team een eigen beschermingslaag aan. Dit bespaart gewicht. In die coating zitten bovendien prisma’s zodat licht altijd loodrecht op de zonnecel valt.

De vorige editie van de WSC werd gewonnen door de studenten met een gemiddelde snelheid van 81,2 km/u. Hiermee waren ze het enige team dat over de hele rit (3.021 km) meer dan 80 per uur reed. Het is de bedoeling dat het dit jaar nóg sneller gaat. Hup, Delft!